Vrije Universiteitsblad 1962 - pagina 156

der dan zichzelf" is bij ons maar al te vaak ander, onchristelijk. Hoeveel verdriet doet lippendienst. Wij bidden niet voor wie ons men elkaar daarmee aan. Het geval schijnt geweld aandoen, maar wij slaan terug en zich te hebben voorgedaan dat een hele erop los, vaak in Christus' naam: in de kerk afdeling van een onzer christelijke bonden wordt Gods naam soms op gruwelijker wijze en taloc wilde bedanken om iets dat een ijdel gebruikt dan daarbuiten. Dat doen we bestuurder gezegd of gedaan had. Stel u dan bijzonder geraffineerd, n.l. door te be- voor! Is niet de enig juiste houding de man danken. We bedanken voor alles wat ons niet uit te nodigen persoonlijk voor die afdeling te komen spreken over wat hem bewoog om precies zint. \ zus of zo te handelen en dan in-levend met Nadat prof. Kuiper enkele praktijk-gevallen hem hierover van gedachten te wisselen? Hoe komt het dat juist bij ons deze vernoemt, betrekking hebbend op A.R.P., Trouw, V.U. en christelijke vakbeweging, vervolgt houding zo vaak wordt aangetroffen. Enerzijds is daar het feit, dat onze leidinggevende het artikel: figuren in de politiek, de vakbeweging, de Wij zijn er eigenlijk wat trots op, dat alles V.U. enz. zeer uiteenlopend over allerlei bij ons zo goed geïntegreerd is: de A.R. Partij zaken denken. Anderzijds is er het feit, dat is een volkspartij, de V.U. staat in en rust 't activisme, de strijdpositie, met behulp van op het gereformeerde volk, zeggen we dan. onze training in J.V.'s en andere organisaties Maar is dat zo? Wat mag men van dat volk er bij ons toe heeft geleid dat we ons verwachten? Ik dacht primair vurig gebed woordje weten te doen, zij het ook vaak en verder solidariteit. Niemand van ons weet zonder voldoende kennis van zaken. En ik van dat eerste af: het is een zaak tussen God kan mij niet aan de indruk onttrekken, dat en leder van ons persoonlijk. Ik kan niet er leidslieden zijn die te veel met kluitjes zeggen dat er niet of wel, weinig of veel voor in het riet gooien (ze zijn er niet rijp voor, de C.H.U., de A.R. Partij, de V.U., het C.N.V. hoort men dan), die er dus niets aan (durenz. wordt gebeden. Maar ik weet niet hoe ik ven?) doen om de mensen in en voor te die afstraffingen — want als zodanig is dat lichten. bedanken bedoeld — moet rijmen met solidariteit en gebed. Het behoort tot de taak van hen die leiding Dit soort onaangepaste aanval als antwoord geven, dat zij hun volgelingen niet naar de op de eigen frustratie heeft iets onvolwas- mond praten maar hun eerlijke overtuiging sens: men ziet geen kans zelfstandig en positief als Christen ook uiten wanneer die van de de teleurstelling over de daad, het woord of traditionele afwijkt. Op de duur zal dat meer de houding van de ander tegemoet te treden. respect afdwingen en meer resultaat opleveDe eigen (vaak traditionele) zekerheden mo- ren. Wie de jeugd niet voorbereidt op de gen niet betwijfeld worden. Wie van het hardheid van het leven en beschermend haar gangbare patroon afwijkt behoort er niet de handen voor de ogen houdt, die bemerkt bij; we schrijven dan een ingezonden stuk of dat zij straks weerloos is en haar groter brandbrief en bedanken. Het ergste is wonden worden toegebracht dan wanneer zij dat men zich er geen rekenschap van geeft wél was voorbereid. Zo ook wie in de stroom of die ander mogelijk gelijk heeft, op grond van het leven veel langs zich heen heeft zien waarvan hij tot zijn mening is gekomen, uit trekken, die dient hen die lang in een bewelke overwegingen en motieven die voort schermd, wat traditioneel milieu leefden, op kwam. In feite is het een zelfmoordmotief: zulk een stroom voor te bereiden. Ik stem we zullen die ander wel krijgen, hij zal als onmiddellijk toe, dat dit met liefde en voorde boel kapot is (zelfmoord, bedanken) wel zichtigheid moet gebeuren, maar wijs er tot ons inzicht komen en dan zijn leven lang tegelijk op, dat dit niet mag betekenen, dat wroeging hebben. er in naam van de voorzichtigheid niets wordt gezegd of gedaan. Misschien moet ik dit nog wel uitbreiden, Laten we toch eindelijk in onze kring promisschien moet ik zelfs wel zeggen dat er beren niet onmiddellijk alles goed of fout geen andere groepering in ons volk is waar te vinden, te oordelen en te veroordelen en men elkaar zo harteloos kan dwars zitten en sancties toe te passen. Hoe komt het dat wij elkaar zo weinig verdraagt. die zo vertrouwd zijn met de belijdenis van Beste mensen, die dit lezen, waarom toch? de mens die uit zichzelf niets goed voortIs daar nu niets aan te doen? Ik dacht het brengt en van de menselijke onvolkomenwel. Er zit trouwens één positieve kant aan: heid, dat juist wij zo snel oordelen over de dingen laten ons niet onverschillig. Dit anderen en die veroordelen. Staat er niet soort houding is echter negatief, onvol- geschreven: „Oordeelt niet opdat gij niet wassen en, gezien haar uitwerking op de geoordeeld wordt"? 12

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen