Vrije Universiteitsblad 1963 - pagina 176

O p 21 oktober 1930 bood mr. Grosheide

Zo

deze opbrengst aan. Die dag tevoren was

doen en laten: woekeren met de talenten

was hij trouwens ook In zijn

gehele

de wis- en natuurkundige faculteit opge-

die G o d gegeven heeft,

richt. In blijde dankbaarheid w e r d het gou-

Liefdedienst, geen last maar lust. Hij had

den jubileum

een eenvoudig en vast geloof. Hij liep er

gevierd. O o k

de

Regering

toonde haar waardering in de V r i j e

Uni-

in

Zijn

niet mee te koop, maar waar

dienst.

het paste

versiteit o.a. door de benoeming van mr.

sprak hij het beslist uit. Een ieder die met

Grosheide tot Ridder in de O r d e van de

hem omging, in welke verhouding dan ook,

Nederlandse Leeuw;

wist wie hij was.

bij

die

gelegenheid

w e r d tevens de heer B. Faber, die op bijzondere wijze als administrateur de C o m -

Aldus was hij ten zegen en ten voorbeeld.

missie terzijde had gestaan, benoemd tot

In 1955 viel weder zijn periodieke aftre-

Ridder in de O r d e van O r a n j e Nassau.

ding; hei daarop volgende jaar wilde hij niet opnieuw gekozen worden en ook na

Na het jubileum volgde

een

kwarteeuw

sterke aandrang van de andere bestuurs-

waarin hij aan het bestuur heeft deelgeno-

leden weigerde hij beslist. Met het oog op

men; enkele jaren als voorzitter. Het waren

zijn leeftijd achtte hij die taak beëindigd.

jaren van voortdurende spanning: eerst de

In de jaarvergadering van 1956 te

malaise van de dertiger jaren, toen de vij-

lem werd hij op voorstel van directeuren

andelijke bezetting, daarna de stormachtige

tot erelid van hun College gekozen.

ontwikkeling van

de Universiteit; proble-

men van allerlei aard. Een flits van de financiële zijde krijgt men te zien bij vergelijking van de exploitatierekeningen begin

en

Haar-

in

aan het eind van zijn

hei

ambts-

periode; over 1924 nog niet twee en een halve ton, over 1955 bijna drie en een half miljoen. Een vertienvoudiging dus en de balansen in die jaren tonen hetzelfde beeld. V o o r de oplossing van de vragen die hierbij aan de orde kwamen, w e r d uiteraard in de eerste plaats van hem het

antwoord

In de kring der Universiteit zijn hem onderscheiden blijken van waardering gegeven: van het studentencorps „ N i l

Desperandum

Deo D u c e " was hij erelid en de Civitasraad — na de tweede wereldoorlog, mede op zijn initiatief opgericht

— waarvan hij de

eerste voorzitter is geweest, heeft hem tot erevoorzitter benoemd. Tegen huldebetoon zag hij op — de jaarvergadering van 1956 wilde hij aanvankelijk niet bijwonen. Eerst na sterke aandrang is hij gekomen — maar de hem verleende eer liet hem niet on-

verwacht.

verschillig, integendeel: hij was er dankbaar voor. Hij was echter bang om ze te Hij had veel gaven gekregen: hij heeft ze

beschouwen niet als gunst doch als ver-

alle ten dienste gesteld aan de Universi-

dienste en er zich op te verheffen.

teit. V o o r

haar stond hij steeds gereed;

nooit w e r d tevergeefs een beroep op hem gedaan. Hoeveel

tijd

en arbeid hij

aan

haar, week in week uit, heeft besteed zou

Na zijn

uittreden

als Directeur

heeft

niet meer actief meegewerkt, doch

hij

bleef

hij alles wat de Universiteit betrof belangstellend volgen.

ik niet durven schatten. Een paar jaren voor zijn sterven kwam de Die hem van nabij gadesloegen

vroegen

zich vaak af hoe hij dat alles kon

doen

naast zijn bloeiende advocatenpraktijk

en

afbraak: langzaam en geleidelijk. De laatste maanden

heeft

hij veel geleden, mede

doordat hij zijn spraakvermogen verloor en

overige bezigheden. In diepste zin was dit

het schrijven steeds moeilijker w e r d .

voor hem geen vraag. De V r i j e Universiteit

O p de vraag of hij bereid was om te ster-

was hem lief, niet enkel als zijn alma mater

ven kon hij nog te kennen geven: „ I k ben

maar meer nog als een zegen Gods in ons

een kind van Jezus". W e i n i g woorden. . . .

volksleven. Daarin zag hij zich een taak

vol van Inhoud.

opgelegd van Gods wege. Z i j n functie was hem roeping, dienst, genade. In dat werk

Z a l i g zijn de doden die in den Heere ster-

moest hij getrouw zijn en dat hij zich daar-

ven, van nu aan. Ja, zegt de Geest, dat

op met hart en ziel toelegde, was voor hem

zij rusten van hun moeiten, want hun wer-

eenvoudig

ken volgen hen na. (Openbaring 14 : 13)

zijn

plicht.

niet

meer dan vervulling van

J. V e r d a m

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen