Vrije Universiteitsblad 1968 - pagina 32

het betrokken land ten goede. Het moet niet zo zijn dat iemand wegtrekt voor zijn studie en dan zijn geboorteland tenslotte helemaal uit het oog verliest. In dit licht moeten we ook de relatie van de V.U. met de christelijke universiteit in Salatiga zien". Prof. Janssens brengt nog naar voren dat er op individueel niveau ook veel contacten liggen. Hoogleraren schrijven elkaar en er worden adviezen gevraagd en gegeven. We zijn ver afgedwaald van de christelijke dokter, die mevrouw De Vree zo graag wil hebben. Of toch niet? Tenslotte hoort de aandacht voor een ontwikkelingsgebied onder dezelfde noemer als de aandacht voor de pasgetrouwde vrouw, die adviezen komt vragen ajk.

W e mogen een polikliniek, een academisch ziekenhuis niet zo inrichten dat de indruk gewekt wordt dat je nog steeds met een bedoening voor armlastigen te maken hebt... en met een navenante bejegening, zegt prof. Janssens verder: „ W e moeten de zaak zo inrichten dat het de toets van de hedendaagse kritiek kan doorstaan. Beide moeten honderd procent zijn: de moderne inrichting en de menselijke bejegening. Ik mag vertellen dat mij door een zeer hooggeplaatst funktionaris op het gebied van de volksgezondheid van ons V.U.-ziekenhuis is gezegd: W a t is dit keurig ingericht en nérgens overdreven. Dat is ook noodzakelijk, die zorgvuldige maar niet overtrokken inrichting. Om te beginnen uit medemenselijke overwegingen en verder uit... zakelijke overwegingen: anders krijg je hie niemand"! Volgende vraag: Sinds enkele tientallen jaren sparen tienduizenden dames in heel Nederland via de bekende V.U.-busjes voor de instandhouding van de faculteit der geneeskunde. Hoe ervaart u dit meeleven en deze belangstelling? Prof. Janssens' antwoord komt prompt: „Zéér positief! Natuurlijk is het prachtig dat, mede dankzij dit sparen, onze faculteit gerealiseerd is. Maar nog belangrijker is dat ik wéten kan dat achter mijn werk staat een... noem maar... drukbezette boerenvrouw in Drente Q.f een hard zwoegend maatschappelijk werkster in Zeeland. Toen ik in Indonesië was •— ik bekeefe «daar het werk van de christelijke universiteit in Djakarta en Salatiga — heb ik de mensen daar gezegd: probeer een „thuisfront" te vormen, net zoals wij dat kennen. Niet zozeer vanwege de mogelijke financiële steun, maar vooral opdat je niet geïsoleerd je werk hoeft te doj». W a n t het is goed bezig te zijn, geincorporeerd in de geloof sgemeensch^, di? er-is in heel het land. Er moet een relatje zijn, over en weer. De V . U ^ ^ o e t ook naar het thuisfront gaan, en d a a « ^ vind ik die aktie „ K e r n v r a a ^ i i k k e n " zo geweldig belangrijk, Tegenwooirtm ontstaan gemakkelijk misverstanden. Hoe beiatigrijk is het dan bij eeti o ^ moeting vast te kunnen stellen dat je als gelovigen tenslotte naast elkaar -'^ met tegenover elkaar staat". ^f

Studenten over stuaeren tudc

studenten — meer gegevens over aantallen |ebben wij twee gevraagd iets te zeggen over ffi" Icdü de Vrije 'Universiteit en de ervaringen, die zij tijdens hun ^^^pgedaan. ^ ; De "^fcte ^pmefïSngen — over studeren (in de geneeskunde) aan de Vrije yYersiteit — :ö(jn van, 4e-+ieer Dijkstra, die zich thans voorbereidt op zijn g m e i l , D e heer Dijkstra schrijft: aen denkbaar, waarom iemand medicijnen gaat studeren, •tieze studie of voor een bepaalde functie, kan opgewekt ^ 1 die men zelf heeft meegemaakt, door nauwe contacten met artsen; sommigen denken snel rijk te worden of doen het wegens de status etc. Zeker is, dat velen uit idealisme deze richting kiezen. De studie in de geneeskunde is een lange, en drukke studie. Zeker in de eerste jaren van de studie worden hoge eisen gesteld aan het doorzettingsvermogen van de student, al doet men van universiteitswege zijn best, om de moeilijkheden, die bijna iedere student in het begin wel heeft, zoveel mogelijk op te vangen. De overgang van middelbare school naar de universiteit is groot; plotseling moet men zelfstandig zijn, zelf zijn studie indelen, op tijd voor tentamens en examens gaan werken enz. Er is inderdaad niet veel tijd voor andere dingen, al is m.i. het meedoen aan het studentenleven, contact met studenten van andere faculteiten, iets wat er gewoon bijhoort. Ook is het nuttig om dagbladen en niet-vaktechnische tijdschriften niet zonder meer opzij te leggen. Als men niet op de hoogte is van de vaderlandse geschiedenis, zal men straks bepaalde psychiatrische afwijkingen niet onderkennen. Tenslotte iets over het speciale karakter van de Vrije Universiteit en de student in de geneeskunde. Godsdienst heeft voor de arts twee belangrijke aspecten. Is hij zelf gelovig, dan zal hij er in zien de zuivere bron van het geweten; de godsdienst is voor hem richtinggevend. Voor vele studenten is het een probleem, of een „christen-arts" anders zal handelen dan een niet-christelijke arts.

De laatste vraag: Er wordt t e ^ l i w o o r d i g véei gesjsrokÊn over onze verantwoordelijkheid, ook die van de V.U., jegens de ontwikkelingsgebieden. Hoe wordt deze beleefd binnen de faculteit der geneeskunde? Prof. Janssens wil om te beginnen prof. dt. T . D . Stahlie nadrukkelijk voor 't voetlicht halen. Deze collega van herii is vrijwel elk jaar voor kortere of langere tijd in enig verband werkzaam voor de ontwikkelingsgebieden, en hij zegt er bij: de directeuren en curatoren van de V.U. stellen deze werkzaamheid zéér op prijs! Onder de medische V.U.-studenten zijn er meer dan veertig die komen uit ontwikkelingsgebieden. Als mej. Van Riessen dit cijfer genoemd heeft, geeft prof. Janssens zijn visie: „Dat is prachtig natuurlijk, maar wij zijn van mening dat je het buitenland — en ik denk dus nu speciaal aan de ontwikkelingsgebieden — het beste helpt door daar de voorwaarden te scheppen voor goed academisch onderwijs. • Dan kun je als vervolg daarop de studenten hier laten specialiseren of promoveren. Maar hoofdzaak is dat ze in hun eigen land opgeleid worden. W a t dit^ betreft mag je het nationaal bewustzijn wel wat oppeppen, want dat komt

Foto's midden: enkele buitenlandse studenten in de geneeskunde uit Noorwegen, Indonesië, Ghana, Nigerië, Egypte, Syrië en Iran. Daarnaast: een opname van een feestelijke gebeurtenis: de moeder van de eerste baby die indertijd in het Academisch Ziekenhuis werd geboren, wordt gelukgewenst door artsen en verpleegsters. Onder: aan het schoonmaken van de operatiekamers wordt vanzelfsprekend

de grootste

aandacht besteed.

11

10 fe

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen