Vrije Universiteitsblad 1969 - pagina 111

'

•

"

^

^

^

^

2. Wie is uiteindelijk de haas? Een universiteitsraad van bijvoorbeeld vijftig leden kan natuurlijk niet de dagelijkse leiding van de universiteit overnemen. Daarvoor is een kleiner bestuur nodig. Aan de rijksuniversiteiten zal dat bestuur waarschijnlijk door de minister worden benoemd. Maar het zou natuurlijk ook denkbaar zijn dat de universiteitsraad dit bestuur aanstelde. Of aan de V.U.: de Vereniging. Wie is dan in laatste instantie verantwoordelijk: de universiteitsraad of het universiteitsbestuur ? De universiteitsraad, zeggen sommigen en zij wijzen erop, dat in een democratie de regering alleen in overeenstemming met het parlement kan handelen en het parlement de regering naar huis kan sturen. Anderen menen dat een slagvaardig beleid onmogelijk is, wanneer het bestuur met handen en voeten gebonden is aan de universiteitsraad. Zij zien in de universiteitsraad meer een adviserend lichaam, dat eventueel heel belangrijk kan zijn (zoals de adviezen van de Sociaal Economische Raad heel belangrijk zijn).

maar dat niet boven het bestuur staat. Allerlei tussenvormen zijn mogelijk (nevenschikking van bestuur en raad), maar dergelijke compromissen zijn niet bevorderlijk voor de duidelijkheid.

3. Hoe kies -je een universiteitsraad? Zoals je een parlement kiest, zeggen de pleitbezorgers van het ,,één-manéén-stem-beginsel". Alle leden van de universitaire gemeenschap hebben één stem en ze mogen stemmen op wie ze willen. De 7000 studenten zijn dan wel ver in de meerderheid, maar het is niet gezegd dat zij alleen rpaar studenten zullen kiezen (zoals het feit dat de helft van de Nederlandse kiezers uit vrouwen bestaat niet betekent dat de helft van het parlement uit vrouwelijke Kamerleden bestaat). Wat bij parlementsverkiezingen vanzelfsprekend is, behoeft echter nog niet goed te zijn voor een universiteit. De universiteit is een organisatie met een eigen doel en eigen aard. Zij die op het gebied van onderwijs en onderzoek het meest deskundig zijn moeten ook

het meeste te vertellen hebben. Zo redeneren velen en zij stellen dan ook een geheel andere opbouw van de universiteitsraad voor. Er zijn dan nog wel varianten mogelijk, maar meestal komt het erop neer dat het wetenschappelijk corps 20 a 50 procent van de zetels in de universiteitsraad krijgt.

4. Hoe ver gaat het medebeslissingsrecht? We zijn dit verhaal begonnen met een uitspraak van prof. Sizoo, die sprak over medezeggenschap, welk beginsel medebeslissingsrecht ,,insluit". Prof. Sizoo bedoelde: iedereen mag meepraten, in veel gevallen kan ieder een zeker recht van mee-beslissen hebben, maar er zijn gevallen waarin medebeslissingsrecht van alle geledingen onmogelijk is. In de praktijk lijkt deze formulering veel op wat de studenten eisen, maar principieel benaderen de studenten deze zaak wel van een andere kant. Zij zeggen: medebeslissingsrecht voor allen ,,op alle niveaus", dat is in alle beleidszaken. Geen enkele zaak mag bijvoorbaat hiervan uitgesloten worden. Wanneer dit begin-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen