VU Magazine 1972 - pagina 550

onderwerpt haar, heerst over de vissen der zee en over he Verreweg de meesten denken op dat punt niet anders dan Kuitert denkt. Niet allemaal hoor, maar ik zeg dus: de grote meerderheid. Maar over alle andere vragen, die in bespreking zijn, daar vind je alle schakeringen, die je in de kerken ook vindt. We hebben hier nóóit een beleid willen voeren waarbij bepaalde mensen uitgerangeerd werden omdat ze over dit of dat onderwerp zus of zo dachten. We hebben altijd geprobeerd om als je docenten aantrok om mensen te vinden die wetenschappelijk goed zijn en van wie je ook kunt verwachten dat ze in de werkgemeenschap van de theologische faculteit willen meedraaien. Dat laatste vind ikzelf vreselijk belangrijk.' Z'n gemotiveerd zijn in z'n werk aan de theologische faculteit, beschrijft prof.

op stapel voor een nieuwe reeks bijeenkomsten in het land, te organiseren door de theologische faculteit. Wel is het niet de bedoeling er zulke massabijeenkomsten van te maken als waartoe de forumavonden van de Vereniging uitgroeiden. Daar waren te veel mensen bijeen om op de vragen van alle aanwezigen in te gaan. Dat de behoefte om met VU-theologen in gesprek te komen hevig is, bleek de afgelopen maanden toen de theologische faculteit (voor het eerst) een ouderdag voorstudenten ging beleggen om hen kennis te laten maken met de faculteit. Het aantal liefhebbers was zo groot, dat men genoopt was er twee ouderdagen van te maken. Prof. Augustijn tot VU-magazine: 'Hef v/as erg gezellig. Leuk.' VU-magazine: 'Was er nog iets bespeurbaar van het geschokte vertrouwen, waarover de brochure spreekt?' Prof. Augustijn: 'Op deze dagen niet. Er was wel een behoorlijk kritisch vragen, je kon merken dat de mensen door bepaalde dingen die hier gezegd werden soms heel persoonlijk in de knel kwamen, maar ik heb geen "inquisitie" bespeurd in de vragen, die gesteld werden en in de opmerkingen die gemaakt werden. Dit soort kritische vragen, wanneer ze echt opkomen uit iets wat helemaal uit het hart van iemand komt, zijn natuurlijk alleen maar goed. Ivlaar wanneer het zo'n soort van "inquisitie" wordt, zo van "kom nou maar 'es voor de dag hoe je zus of zo denkt' (sommige vragen zaten wel op dat randje) dan... maar nee, ik dacht daar zit tóch iets echts in. En dat is alleen maar plezierig.' 's Morgens werden de ouders verdeeld over verschillende collegezalen, waar ze (naar keuze) een college konden meemaken van een der docenten, 's Middags verzamelde het gezelschap zich in de kapel van de Vrije Universiteit, die op het dak van het torenhoge VU-gebouw is opgetrokken (voor proefpreken en nóg nuttiger doeleinden) om prof. Kuitert een college te horen geven ('geen preek, geen stichtelijk woord") over 'de geopende graven'. Hij pakte z'n gehoor meteen door te beginnen met voor te lezen wat hij letterlijk gezegd had in z'n veelbekeken, maar siechtbeluisterde televisie-interview met Godfried Bomans (VU-magazine hoopt op dit onderwerp terug te komen). Over de (kleinere) bijeenkomsten die de theologische faculteit overal in het land hoopt te organiseren, zegt prof. Augustijn: 'We willen die toespitsen op de theologische en kerkelijke vragen van op 't ogenblik, omdat we menen dat er een manco heeft gezeten in - ik zou bijna zeggen 30

Prof. dr. C. Augustijn

de doorstroming van de gedachten. Er is veel meer toelichting nodig. Waar natuurlijk bij komt - laten we hier heel reëel over praten - dat het hier echt in de faculteit niet koekoek-éénzang is. Daar zitten heel verschillende geluiden. En ik vind het leuke van onze samenwerking hier, dat dat kan. Je kunt er met elkaar over praten. Je hebt toch een stuk vertrouwen in elkaar. En dat vind ik voortdurend bij studenten ook. Daar botsen de meningen ook dikwijls heel hevig.' VU-magazine: 'De verschillen van opvatting binnen de faculteit, betreffen die dezelfde onderwerpen als die in het land overal aan de orde kwamen?' Prof. Augustijn: 'Gedeeltelijk. Over de altijd nog zo brandende kwestie van Genesis 1-3 heerst bij de docenten in de faculteit een vrij grote mate van overeenstemming.

Augustijn aldus: 'Er voor te zorgen dat ook een volgende generatie er nog een beetje aardigheid aan heeft christen te zijn. Dat is voor mij de zin van een theologische faculteit. Die moet kritisch staan ten opzichte van de kerken, maar die kan tegelijk in dat kritische bezigzijn een dienst aan de kerken bewijzen, om mensen uit de kerken een beetje de weg te wijzen. Wat mij in onze kerken - en niet alleen in onze kerken - wérkelijk verontrust is dat zoveel jonge mensen verdwijnen en dat niet op de manier zoals dat vroeger in de gereformeerde kerken ging, dat ze zich vreselijk afzetten tegen "het milieu" en dat ze van daaruit met een hele hoop ressentiment verdwenen. Dat had je bij een oudere generatie. Dat vind ik in zekere zin nog positiever dan wat ik op 't ogenblik overal zie gebeuren, dat je een hele hoop jongere mensen hebt, die niets tegen de kerk hebben maar die zonder enig ressentiment van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen