VU Magazine 1973 - pagina 91

Denk nóóit: Ze zullen het wel goed doen In de nacht van woensdag 17 op donderdag 18 januari lagen de politieke verhoudingen in de Amsterdamse gemeenteraad bar ingewikkeld. Het WD-raadslid Pais had een motie ingediend waarin de raad werd gevraagd zich uit te spreken tegen verdere ontruiming en sloop van huizen in de Nieuwmarktbuurt, totdat de plannen voor de metro-lijn die dwars door deze wijk zou moeten worden aangelegd, opnieuw zouden zijn bestudeerd en besproken. De motie werd verworpen, maar de WD-er kreeg steun van verschillende kanten die politiek niet erg voor de hand lagen: kabouters en PSP-ers. Dat feit was des te opmerkelijker omdat, naar bekend, het Amsterdamse college van b. en w. in meerderheid uit leden van de PvdA en de CPN is samengesteld. De vertegenwoordigers van kabouters en de PSP lieten hun steun aan de VVD-motie dan ook vergezeld gaan van enig misbaar en tandengeknars. Men voelde zich duidelijk in verkeerd gezelschap. De kabouters lieten weten dat 'de vijanden van onze vijanden niet onze vrienden' zijn; een PSP-woordvoerder deed zijn beklag over het feit dat b. en w. hem nu had gedwongen het eens te zijn met de VVD, een partij waarmee hij het 'principieel nooit eens kan zijn'. Het ongebruikelijke politieke samenknoopsel dat die nacht in de Amsterdamse raad werd vertoond, illustreert hoe weinig zaken als stadsontwikkeling zich soms aantrekken van landelijke politieke verhoudingen. Men kan vermoeden dat de WD-motie was ingegeven door het financiële debacle dat in verband met de metro-bouw (Pais: 'Het graven van gaten om er daarna een half miljoen in te storten') bezig was zich te voltrekken en dat de steun van kabouters en PSP vooral was ingegeven door al dan niet persoonlijke ervaringen in de sloopwijken. Dat deed echter geen afbreuk aan het ongerijmde van de situatie. Het beleid inzake city-vorming, stadssanering, infra-structurele voorzieningen zoals wegenaanleg en metro-bouw, kortom: van stadsontwikkeling, wordt gevormd en uitgevoerd zonder dat de politieke inzichten van de partijen die het in het stadsbestuur voor het zeggen hebben er nu zo veel toe doen, aldus een uitspraak van Auke Bijisma (26, student biologie aan de VU). 'Overal ter wereld zie je de processen van schaalvergroting en city-vorming optreden met overal dezelfde gevolgen'. Zijns inziens is Amsterdam, waarvan

het bestuur toch 'links' mag heten, daarvan een voorbeeld. Vooronderstellingen van ambtenaren en bestuurders vallen samen met de belangen van investeerders, aldus Auke, en die twee elementen zijn meer van invloed op het beleid dan de politieke stellingname van partijen. Via allerlei acties het milieu betreffende (ook aan de VU) legde Auke Bijisma het verband met de problemen van de binnenstad, zijn direkte woonomgeving. Hij is actief in menige actie-groep. In een gesprek met VU-magazine zei hij onder meer het volgende:

Over planologen en hun filosofie 'In alle grote steden zijn dezelfde processen zichtbaar en overal worden daarvan dezelfde mensen het slachtoffer: de economisch zwakkeren. In de jaren dertig werd een visie ontwikkeld, waarbij wonen en werken van elkaar werden gescheiden. Een groep architecten, in Athene bijeen, verklaarde zich toen tegen de zogenaamde "revolutiebouw" die aan het einde van de vorige eeuw werd toegepast en die een aantal slecht gebouwde wijken had opgeleverd, waarbinnen industrie en wonen waren samengebracht. Door het scheiden van wonen en werken hoopte men bij te dragen aan het ideaal van "de gemeenschapsmens". Dat pakte anders uit. Door de enorme vergroting van technische mogelijkheden na de oorlog liep de sociaal-bedoelde scheiding wonen-werken uit op de bouw van enorme slaapsteden aan de rand van de steden, of op enige afstand daarvan. In de binnensteden had zogenaamde "c/fKvowi/Mg" plaats, geheel volgens de principes van de economische groei die de jaren 1950-'60 beheersten. Die city-vorming bracht met zich mee, dat de binnensteden eerst moesten worden afgebroken. Langzamerhand werden de goedkope woningen, die juist in de binnensteden werden gevonden, vervangen door kantoren, banken, hotels. Grote aantallen mensen worden door schaalvergroting en het scheiden van wonen en werken gedwongen zich dagelijks over tamelijk grote afstanden te verplaatsen. Voor de binnensteden hebben die dagelijkse vervoersstromen het gevolg dat er verkeersdoorbra-. ken tot stand moeten worden gebracht en dat er behoefte is aan "grootschalige vervoersstel-

Auke Bijisma

Spandoek: 'Levensgevaarlijk voor slopers' in de Nieuv^marktbuurt

35

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen