GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1975 - pagina 143

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1975 - pagina 143

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

••••Il

Onderwijs moet zich voorbereiden op toepassing computer ia^.üS^!J¥Si»:i-^isgia.i^

Ieder zal zich de beruchte leersituatie kunnen herinneren waarbij meester of juffrouw op de lagere school, door de klas drentelend, zinnen wist uit te brengen als: 'Amundsen had zelf een expeditie op touw gezet', of 'Zij brandden cokes in gietijzeren kachels'. Juist, dat was het dictee. Na gedane arbeid werden de blaadjes dan opgehaald en die zag je na verloop van tijd, voorzien van rode strepen, weer terug. Stel nu, dat er een leerkracht bestond, die de tijd (en het geduld) had om bij een dictee als volgt te werk te gaan: hij of zij neemt plaats naast iedere leerling die het dictee moet maken. De gecompliceerde volzin wordt getoond. De leerling kijkt er naar; neemt goed in zich op wat er staat en zet zich aan het schrijven. Op het moment dat hij dat doet, haalt de leerkracht de zin weg: de leerhng moet hem uit het hoofd opschrijven. Wanneer hij een fout maakt, schiet de meester of juffrouw toe. De zin wordt nogmaals vertoond; weer mag de leerling hem in zich opnemen. Het gedeelte van de zin dat hij Dr. A. Dirkzwager (rechts)... vertellen wat nodig I s . . .

goed had, blijft staan. Als hij het weer weet, mag hij vervolgen vanaf het moment waar hij zijn fout maakte, net zo lang totdat de zin puntgaaf op papier staat. Zo een verfijnde vorm van individueel onderwijs zal men niet gauw tegenkomen. Niettemin was VU-magazine een paar weken geleden getuige van iets dergelijks, toen hij dr. A. Dirkzwager (psycholoog) gezelschap hield bij een demonstratie op een Amsterdamse lagere school. Gedemonstreerd werd, op welke wijze men een computer bij het onderwijs kan inschakelen. In plaats van door een leerkracht van vlees en bloed werd het dictee gegeven door een computer-terminal (terminal = eindpunt), een toestel dat bestaat uit een klein tv-scherm, dat is gekoppeld aan een elektrische schrijfmachine en dat wordt voortgedreven door mysterieuze piep-signalen die hem door de computer aan de VU per telefoon worden doorgegeven.

Werkverdeling Tot verbazing van VU-magazine, die zich

enige dagen tevoren nu niet direct een zeer briljante leerling van de computer had betoond, hanteerden twee meisjes uit de vijfde klas het apparaat binnen enkele minuten alsof ze nooit anders hadden gedaan. Al spoedig hadden ze een soort werkverdeling tot stand gebracht en werden de opgaven en de uitwerking daarvan druk besproken. Kortom: na het geven van een summiere gebruiksaanwijzing kon dr. Dirkzwager de leerlingen veilig alleen laten met de machine en kon hij zich beperken tot het geven van aanwijzingen, over wat je nog meer kon doen met de computer. Als we het dictee-voorbeeld nog even aanhouden, dan ging dat in de praktijk ongeveer als volgt: op het televisiescherm verschijnt één van die ijselijke zinnen, laten we zeggen: 'Zij brandden cokes in gietijzeren kachels'. (één kind van deze centraal verwarmde tijd wilde weten wat 'cokes' "was). Het kind leest de zin een paar keer goed door en zet zich dan aan het overtypen op de elektrische schrijfmachine die aan het scherm gekoppeld is. Bij de eerste aanslag verdwijnt de zin van het scherm. Wat het kind typt, staat erop te lezen. Nu wordt een fout gemaakt. Er wordt bijvoorbeeld 'Zij brande' geschreven, in plaats van 'Zij brandden'. Onmiddellijk wordt de fout geregistreerd. De computer onderbreekt het typewerk op de plek waar de fout wordt gemaakt en in beeld verschijnt de zin: 'Nee, fout. Probeer het nog eens'. Er gebeuren vervolgens twee dingen: de oorspronkelijke zin verschijnt weer in zijn geheel en het typewerk van de leerling wordt herhaald tot aan de fout (dus hier: 'Zij brand'). De leerling kan zien waar hij in de fout ging. Hij tikt een tweede 'd' achter 'brand'. Net als bij de eerste keer verdwijnt de opgave, zodra hij zijn eerste aanslag tikt en zo gaat dat door, totdat de zin er foutloos op staat. De computer registreert tevens hoeveel tijd de leerling nodig had. De leerkracht kan desgewenst de gegevens terug laten komen en constateren op welke punten de leerling extra moeilijkheden had, waarbij dan wel moet worden opgemerkt dat de computer taal- en typefouten over één kam scheert. Vandaar dat dr. Dirkzwager aan dit dictee-programma tevens kwaliteiten als typeles toekende. Ook was de computer niet 9

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1975

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1975 - pagina 143

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1975

VU-Magazine | 484 Pagina's