VU Magazine 1976 - pagina 41

I/U mafi;azine 39

werd besloten de/e /aak nog even naar een commissie terug te wijzen. Ondertussen een gesprek gevoerd met [Desmond Tutu, deken te Johannesburg en een oude vriend. Aan hem de laatste ontwikkelingen verteld over de relatie van de VU en Potchefstroom. Hij was van mening dat een bezoek van de VU ginds zinvol zou zijn, mits we vasthouden aan het door ons gesuggereerde programma waarin de mensen van het Christelijke Instituut aan de besprekingen deelnemen. Van één uur tot half drie een gesprek van enkelen met de voor/itter van de Wereldbond van Muslims afdeling Kenya. Hij legde aHe nadruk op praktische samenwerking. Daarna naar hotel gegaan, want ik voelde me niet helemaal lekker. Lichte koorts, ik denk van vermoeidheid en gevatte kou. Later toch weer naar de zitting van de assemblee gegaan. Het rapport van sectie III in herziene uitgave werd besproken. Ditmaal spraken vooral Aziaten, die krachtig pleitten voor de dialoog met aanhangers van andere religies. De Scandinaviërs hielden zich stil. Het rapport werd met bijna algemene stemmen aanvaard. 's Avonds een korte bijeenkomst van de

.Nederlandse delegatie. Daarna nog even geluisterd naar een hoorzitting waarin de kwestie van de Sowjet-Unie behandeld werd. De zaak van de mensenrechten in heel de wereld lijkt een belangrijke punt van de N'airobi-assemblee te worden.

dinsdag (9 dec.'75) Voor de eigenlijke gedelegeerden was vandaag een gruwelijke dag. 's Morgens en 's middags vergaderen en 's avonds nog een extra vergadering. Ondanks de tijdnood waarin de assemblee geraakt is, is er eindeloos gediscusieerd over reglementen. Tegen het eind van de middag, werd het weer spannend want de verklaring over mensenrechten in Europa kwam weer aan de orde. ,Na nieuwe verwarring is er een stuk uitgekomen dat o.a. de secretarisgeneraal opdraagt volgend jaar augustus te rapporteren over deze /aak. Het lijkt er op dat eindelijk een open behandeling van de god.sdienstvrijheid in de SowjetL'nie mogelijk wordt. Voor mij als adviseur zijn deze laatste dagen niet erg zinvol meer en ik probeer mijn tijd tijdens en buiten de vergaderingen met allerlei bezigheden en gesprekken te vullen. Hoogtepunt van deze dag viel laat in de avond, toen Peter Janssens en zijn Song Orchestra optrad en iedereen meezong en meedanste. Daarvoor had ik een lang gesprek met Stanley Samartha over de toekomst van het dialoogprogramma.

woensdag (10 dec.'75)

Het Kenvatta-conierenlietentrum in Nairuhi

De laatste dag! 's .Morgens leek het er op of we nooit klaar zouden komen. Bij een bespreking van de praktische voorstellen van sectie IV (over de strijd tegen ongerechtigheid) gaven zich 50 sprekers op. Maar dankzij de bijzonder bekwame leiding van Pauline Webb kwam alles om 16.15 uur klaar, één kwartier over het tijdschema heen. Aan het eind van de morgen was er nog een spannend moment. Een blanke ZuidAfrikaanse bisschop deed een voorstel dat een bom zou hebben gelegd onder het hele PCR-programma. Maar na een felle di.scussie (ook een zwarte Zuid-Afrikaan wees het afj werd het voorstel verworpen

met 320 tegen 62 stemmen en zo werkte het als een boemerang: de stemming betekende in feite een krachtige steun voor het PC R. lussen de middag was er nog een boeiende ontmf>eting met de joodse gast, rabbijn WolL Hij had vee! waardering. Voor het eerst, /ei hij, heb ik beseft dat er één christelijke kerk bestaat. Maar hij vond ons weinig vrolijk, loen hem gevraagd werd. wat hij over het thema van de assemblee dacht f.,Jezus Christus bevrijdt en verenigt"), merkte Wolf op dat hij de christenen op deze assemblee weinig bevrijd en weinig verenigd vond. Om 5 uur 's middags begrjn de slotzitting. Eerst een ernstige toespraak van Philip Potter, daarna een geestige van .M. .M. 'I homas, de voor/itter van het aftredende centrale comité. Om 18.05 uur werd de /itting gesloten en begon de afsluitende eredienst. Dat was een geweldige belevenis, een nieuw hoogtepunt na de saaie laatste dagen. Tweeduizend mensen baden en zongen samen (slechts drie a vier bleven ostentatie) zitten en deden niet mee. dat waren de vrienden van de Evangelische Omroep in .Nederland). Onder het voortdurend herhaalde /ingen van twee /innen: ,,breek de muren af die ons scheiden en verenig ons in één lichaam" trokken we tenslotte naar buiten naar het enorme plein waar /eventien dagen geleden de assemblee begonnen was en daar zongen we tenslotte nog: „Komt allen te samen... En dat leidt meteen tot de laatste opmerkingen van dit dagboek. De erediensten waren het beste deel van de assemblee. I^n verder de gesprekken in kleine grf^epen, in de werkgroepen, de subsecties e.d. Naast natuurlijk de perscxmlijke ontmoetingen. Het minst aantrekkelijk waren de grote vergaderingen met moeizame discussies en onbevredigende besluitvorming. De assemblee heeft overigens in het teken gestaan van de uitdrukkelijke wil om bij elkaar te blijven. Grote spanningen deden zich niet voor of werden overwonnen. Het zal maanden, misschien jaren duren voor alle besluiten en ideeën zijn verwerkt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen