VU Magazine 1977 - pagina 376

1 ^ magazine 22 taken zou men het liefst terug geven aan het Openbaar Ministerie of, als het gaat om de niet onbelangrijke financiële taken (alimentaties!) aan een administratief lichaam. Tegen VU-magazine zegt mr. Doek het uitstekend te vinden dat er binnen de medewerkers van de Raad wordt gediscussieerd over de doelstellingen, maar dat niet de illusie moet worden gewekt, dat er al discussierend veranderingen kunnen worden tot stand gebracht in doelstellingen of taken van de Raden. „Het takenpakket is bij wet geregeld en door het parlement bekrachtigd. Stel je voor, dat bijvoorbeeld alle ambtenaren van het ministerie van justitie zouden gaan discussiëren over de taken van het departement. Op een gegeven moment zou je dan de situatie kunnen krijgen dat de minister van justitie mededeling zou doen van het feit, dat op basis van tal van discussierapporten, per heden de taken van het ministerie zus of zo zouden zijn veranderd. Dat kan natuurlijk niet. Hetzelfde geldt voor de Raad voorde Kinderbescherming. Er zijn heel duidelijk stromingen onder de medewerkers te signaleren die de justitiële taken van de Raad naar de meer privaat-rechtelijke sfeer zouden willen ombuigen. Dat wil zeggen: men zou het liefst optreden als een soort advocaat die de belangen van de kinderen voor de rechtbank verdedigt. Hoe je daar nu verder over denkt, het is niet aan de medewerkers van de Raad om die taak voor zich te claimen. Dat moet het parlement bepalen."

pleegkinderen", dat is een commissie die nu reeds klachten over hetwerk van de Raad in behandeling neemt: echtparen die door de Raad ongesch ikt zijn bevonden om op te treden als pleegouders voor buitenlandse kinderen, en die het met die beslissing niet eens zijn, worden door deze commissie gehoord.

Duidelijke structuur Het is mr. Doek er vooral om te doen duidelijker structuren te maken. Hij heeft niet de illusie dat dan ook alle problemen uit de wereld zullen zijn. „Je moet er voor zorgen dat de problemen die er, hoe je ook structureert, toch zullen blijven, behandelt kunnen worden in een sfeer waarin de mensen alle kansen kunnen krijgen. V^anneer ze nu voor een rechtbank verschijnen, zijn in feite de kaarten al geschud. Ik denk dat in de commissies die ik voorstel, de procedures wat informeler kun-

Open discussie In zijn les drong mr. Doek aan op een meer open discussie dan tot dusver, „een discussie waarin ook het parlement en de politiek verantwoordelijke bewindslieden zich zullen moeten laten horen". Ten behoeve van die discussie deed hij een aantal voorstellen waarmee het vrij verwarde beleid van de kinderbescherming mogelijk zou kunnen worden opgehelderd. De Raad moet om te beginnen een orgaan van openbaar gezag blijven. „Het is een zaak van openbare orde, dat alle kinderen die in Nederland wonen een behoorlijke verzorging en opvoeding krijgen. Dat is een taak van de overheid, die dan ook de grenzen hoort te bewaken en hoort in te grijpen bij grens-overschrijding. De globale controle op deze overheidstaak hoort thuis bij de volksvertegenwoordiging". Wanneer de colleges van de Raden voor de Kinderbescherming zouden worden opgeheven, dan zouden de bureaus rechtstreeks onder het departement van justitie kunnen worden gebracht. Een vergelijking met het Openbaar Ministerie zou dan vrijwel helemaal opgaan. Mr. Doek zou er geen principieel bezwaar tegen hebben wanneer de colleges zouden worden omgebouwd tot controle-apparaten die het dagelijks reilen en zeilen van de bureaus in de gaten zouden gaan houden en bij wie men met klachten terecht kan, maar uit praktische overwegingen kiest hij voor nieuw te vormen commissies: (vijf stuks, één per gerechtshofressort. Zo'n commissie zou dus een groter „gebied" moeten bestrijken dan de per arrondissement georganiseerde Raden). Een voorbeeld kan worden genomen aan de „advies-commissie buitenlandse

nen zijn dan bij een rechtbank en dat in een minder definitieve fase van zo'n hele operatie de kans wordt geboden een zaak nog eens wat te herordenen, nauwkeuriger te bekijken en dat ouders veel meer de kans krijgen zich voluit te uiten. Bij de rechtbank moeten er per dag een groot aantal zaken worden doorgejaagd en een lang verhaal van Jan of Piet is misschien wel interessant, maar niet relevant voor de beslissing van de rechtbank". „Een van de belangrijkste tekortkomingen van het huidige systeem is, dat de controle, die formeel bij de colleges ligt, niet werkt. Het kan voorkomen, dat een kind jarenlang in een pleeggezin zit waar het psychisch de vernieling in gaat. De structuur is kennelijk niet zo open dat er voor zo'n kind een adres is waar hij of zij kan aankloppen zonder daarvan schade te ondervinden. Als zulke controle-mechanismen niet open en duidelijk zijn, wanneer ze niet werken, dan ontstaat er diep-menselijke schade. \Jergeet niet, dat het om zeer kwetsbare kinderen gaat. Je zult de structuren van de organisaties die zich met hen bezig houden, zo moeten maken, datzezo min mogelijk psychische kwetsures oplopen en dat er als dit toch gebeurt, erin de organisatie de mogelijkheid is ingebouwd om zo snel mogelijk te genezen en de schade zo klein mogelijk te houden".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen