VU Magazine 1978 - pagina 171

1^ magadne 37

Ingezonden:

VU-voor Vietnam: Was het een bevrijding? Ik maak bezwaar tegen de plaatsing van het artikel VU voor Vietnam in het nummer van december 1977. In de eerste plaats omdat er in het artikel sprake is van een bevrijding van Vietnam in april 1975. Ik wil mij een zodanige aanduiding door VU-magazine niet laten aanpraten. Ik heb tegen deze aanduiding direct ook bezwaar gemaakt toen ze voorkwam op affiches ter gelegenheid van de eerste financiële actie. Ik ben het ook niet eens met de stelling dat het bestaansrecht van ,,VU Voor Vietnam" gelegen is in het besef „t/a/ de bevolking van een universiteit met een grondslag in een westers land wat te leren heeft van de geschiedenis en de huidige opbouw van Vietnam". Even later wordt in het artikel ronduit gesproken van een opbouw van een nieuwe socialistische staat. Het is mij niet duidelijk dat u als redactie de plaatsing van een dergelijk artikel blijkbaar ingezonden door het, ,aktiekomittee'' - let wel op deze afschuwelijke schrijfwijze - , niet hebt tegengehouden. F. Kampherbeek, Odijk, buitendienstfunctionaris der VU-Vereniging Antwoord van de commissie ,,V.U. voor Vietnam" De brief van de heer Kampherbeek richt zich tegen een publikatie van het aktiecomité V.U. voor Vietnam, terwijl dit antwoord afkomstig is van de commissie V.U. voor Vietnam, of zoals de lange, officiële naam luidt: ..Begeleidingscommissie Revalidatieprojekt V.U. voor Vietnam". Dat is niet met elkaar in strijd, want het aktiecomité bestaat voor een groot deel uit leden van de commissie. Het werd speciaal voor de aktie in 1977 opgezet en werkt in nauw kontakt en onder voortdurend overleg met de officiële commissie. Deze laatste werd, na een voorgeschiedenis van

anderhalfjaar overleg en oriëntatie, in juli 1974 door de fakulteit der geneeskunde samengesteld uit leden, afkomstig van de gehele universitaire gemeenschap. Hiermee namen de plannen om als V.U. gemeenschap een bijdrage te leveren tot de hulp aan het Vietnamese volk, vaste vorm aan. Dat deze plannen inderdaad door de V.U. gemeenschap als geheel worden gedragen blijkt uit de financiële resultaten. In 1974 werd door de V.U. bijna ƒ 100.000,- bijeengebracht, een aktie in de gemeente Amstelveen bracht bijna ƒ 20.000,- op en ,,Vrouwen V.U. hulp" steunde de aktie met ƒ 50.000,-, zodat in totaal bijna ƒ 170.000,- netto beschikbaar kwam, meer dan het bedrag van ruim ƒ 160.000,- dat voor de eerste hulpverlening nodig werd geacht. De aktie in 1977 gaf opnieuw een bewijs van de grote belangstelling. Het netto resultaat is nu ongeveer ƒ 60.000,-. Toch zijn wij in zekere zin blij met de reaktie van de heer Kampherbeek, want daardoor worden wij attent gemaakt op het feit dat wij niet duidelijk genoeg zijn geweest en dat het nodig is om nog eens zorgvuldig een antwoord te formuleren op de vraag ,,Wat bezielt die mensen eigenlijk". Waarom spannen zij zich zo in voor een land, dat zich onmiskenbaar opstelt aan de andere kant van de scheidslijn, die de wereld in twee kampen verdeelt?" Daarom maken wij graag van de gelegenheid gebruik de brief van de heer Kampherbeek te beantwoorden. Om te beginnen moet dan gezegd worden, dat de reaktie van de heer Kapherbeek eigenlijk heel begrijpelijk is. Begrippen als ,,communisme" of ,,socialistische staat" zijn voor ons West-Europeanen in eerste instantie dreigende begrippen, omdat Rusland zo vlak bij ligt. Dat was het eerste land, waar op basis van een marxistische ideologie een consequent socialistische staatsvorm werd ingesteld en we weten allemaal

waartoe dat heeft geleid: een meedogenloze onderdrukking van andersdenkenden met schijnprocessen, doodvonnissen en concentratiekampen, een gewelddadig ingrijpen in Hongarije en het blokkeren van een vrijere ontwikkeling in Tjechoslowakije. Het feit dat al deze dingen mede geschiedden als reaktie op de vijandige houding van ,,het Westen" maakt ze misschien historisch wat begrijpelijker, maar het is geen excuus en het neemt dedreiging niet weg. Hetgevolg hiervan is echter wel geweest dat voor ons West-Europeanen marxisme en diktatuur synoniem zijn geworden. Daar komt nog bij namelijk, de principiële afwijzing van allegodsdienst, die voor het gevoel van veel mensen veel erger is dan het individuele nihilisme, dat men ook in het westen aantreft. Die consequente godloosheid wordt door velen gezien als de bron van bovengenoemde ellende. Daarom nogmaals: het is begrijpelijk dat er wantrouwen is tegen zo'n socialistische staat. Het is verbijsterend waartoe het kan leiden, als de mens ondergeschikt gemaakt wordt aan een dogmatisch systeem. Niet om dat te vergoelijken, maar alleen om zelf niet hoogmoedig te worden, voegen wij hieraan nog toe dat sommige, gewelddadige episoden uit de geschiedenis van het christendom net zo verbijsterend zijn. Maar nu Vietnam. Dat land is voor ons niet bedreigend. Daarvoor ligt het gewoon te ver weg. Belangrijker is de vraag of het marxisme in-Vietnam gekoppeld is aan onderdrukking. En daarmee komen we op het belangrijkste bezwaar van de heer Kampherbeek. Hij zegt dat het onjuist is om te spreken van de bevrijding van Vietnam in 1975 en d at houdt in feite in d at het volk van Vietnam niet vrij zou zijn. Dat betekent natuurlijk niet, datje niet zou mogen helpen en dat bedoelt de heer Kampherbeek ook niet, als we zijn brief tenminste goed begrijpen. Maar onze hulp zou wel veel minder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen