VU Magazine 1981 - pagina 196

i n twee artikelen in oktober en november 1975 bracht Broekman verslag uit van zijn interview/ met Von Weizsacker. Boeiende kost achteraf als men weet dat Broekman er — naar het lijkt onbedoeld — in geslaagd is met zijn eigen opvattingen en persoon als inzet de hevigste na-oorlogse discussie aan de Vrije Universiteit los te maken over de verwaarloosde vraag wat nu eigenlijk fascisme is. Want hij bleek de ideoloog van een december 79 opgericht partijtje, waarvan de aanhang, na zich met bier te hebben laten vollopen, vrijdagavond 29 februari 1980 een vaderlands- en ordelievende daad meende te moeten stellen door, zoals geschreeuwd werd „die illegalen uit de Mozesen- Aaronkerk te trappen ". Op een afstand ziet Broekman op het Waterlooplein toe hoe zijn uit de hand gelopen toehoorders een pak siaag oplopen (ze hadden gedacht een 15-tal Marokkanen aan te treffen; het bleken er 100), dinsdag 4 maart wordt Brookman op zijn werk gearresteerd, na drie dagen laat de politie hem weer los, op 10 maart rept hij zich naar de notaris om de op 28 december 1979 opgerichte Nationale Centrum Partij weer te ontbinden. De start leek hem kennelijk toch niet zo'n gelukkige.

Hij moet gehoopt hebben zijn naam buiten het gebeuren te kunnen houden, zo blijkt uit een interview dat hij die week anoniem afgeeft aan Elseviers Magazine. ,,Het gesprek met de jonge doctor met de vreemde, groene ogen vindt plaats onderde voorwaarde dat er geen fotograaf mee zal komen en dat zijn identiteit versluierd zal worden. ,,Natuurlijk, ik sta voor mijn overtuiging, maar je kunt op je vingers uittellen dat ik aan de universiteit geen leven meer tieb als de studenten hier achter komen. Ik zie de potten verf al, die over mijn hoofd zullen worden omgekeerd. "Het komt er uit in een hoge kakkineuze toonzetting. Node stemmen wij in met de gespreksvoorwaarden. „U distantieert zich nu wel van die gewelddadigheden bij de Mozes-en-Aaronkerk, maar u hebt zelf daarvoor het platform geschapen, krachten opgeroepen die u niet hebt kunnen beheersen..." En uitvoerig citeert Elseviers Magazine uit het in een

oplage van 5000 verspreide, met de rood-wit-blauwe vlag versierde pamflet, waarmee de Nationale Centrum Partij geestverwanten optrommelde voor een eerste „Voorlichtingsavond", van de nieuwe partij, vrijdag 29 februari in De Rode Leeuw aan het Damrak. „Het regeringsbeleid nu is grotendeels niet meer dan een slap soort symptoombestrijding van de werkloosheid, de woningnood, het misbruik van sociale voorzieningen, de misdaad, waaronder de handel in verdovende middelen en andere binnenlandse vraagstukken die ons al aardig boven het hoofd beginnen te groeien. Ook de politieke oppositie van links en rechts is ronduit ongeloofwaardig. Toch gaan alle partijen doodleuk door met het beloven van gouden bergen. Maar er is er niet één, die rechtuit durft te zeggen wat er nu eigenlijk aan de hand is met Nederland. Wij wel* De meeste problemen zijn een soort „ontbindingsverschijnselen" van de Nederlandse samenleving. Daarom is een geslaagde bestrijding ervan alleen haalbaar in een geest van saamhorigheid. Dit is zonder meer mogelijk wanneer iedereen een eerlijk besef heeft van zijn verantwoordelijkheid tegenover de NATIONALE IDENTITEIT van het volk waartoe wij behoren. Op déze identiteit immers rust het bestaansrecht van de Nederlandse staat en zijn grenzen. Zonder dit kunnen we de hele zaak wei opdoeken, de regering naar huis sturen'en de nationale grenzen opengooien. Nu, het lijkt erop of dat laatste al aan de gang is: in ons overbevolkte land komen dagelijks talloze vreemdelingen binnen om hier te blijven. Zij hebben géén boodschap aan onze identiteit. OK, da's hun zaak. Maar wij hebben dat wél. Wij Nederlanders hebben sinds de laatste oorlog het land eigenhandig weer opgebouwd. Aan de welvaart, de sociale verworvenheden hebben wij met bloed, zweet en tranen gewerkt. Wij pikken het gewoonweg niet dat wie dan ook dit alles door misbruik weer te gronde richt. Doe er wat aan! Gekanker alleen helpt niet." En alzo geschiedde. Na afloop van de vergadering in De Rode Leeuw, die door de knokkers buitengewoon saai moet zijn bevonden. De avond was — zo blijkt verderop — ook niet voor hen bedoeld, maar voor

Mozes- en Aaronkerk tijdens het verblijf van de buitenlandse arbeiders

178

vu-Magazine 10 (1981) 5 (mei)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen