VU Magazine 1981 - pagina 326

Het Voedingsbureau Is een „dochter" van het ministerie voor Landbouw en Visserij. Het ministerie voor Landbouw en Visserij? Jazeker, dat richtte het bureau op in de oorlog, in een tijd van voedseldistributie en later voedselschaarste, als aanhangsel van de reeds bestaande Voedingsraad. Vooral na 1944 heerste in het Westen voedselgebrek. De mensen aten vreemdsoortige voortbrengselen als suikerbieten en tulpebollen. Het bureau leerde de mensen daarmee omgaan. Overigens is het bureau nu een stichting en geheel onafhankelijk in het ontwikkelen en uitdragen van zijn boodschap aan het grote publiek. Het bureau ontvangt ook een bescheiden subsidie van het ministerie voor Volksgezondheid en Milieuhygiëne. De staf bestaat behalve uit mevrouw Rijneveld uit een Wageningse voedingsdeskundige en een sociologe die de geboden voorlichting evalueert. Het bureau zit verder tot de nok toe vol met voorlichters, voornamelijk diëtisten. Die hebben echter wei eens de neiging meer kuratief (,,achteraf") dan preventief (,.vooraf") te denken. En juist dat laatste, preventie, heeft het Voorlichtingsbureau voor de Voeding in het vaandel geschreven. Nadruk op preventie is een moeilijk te omschrijven, laat staan te verdedigen uitgangspunt, vindt men ook binnen het bureau.,, Voeding is maar een klein deel van iemands algehele levenswijze", aldus mevrouw Rijneveld, ,,en bovendien is het moeilijk aan te geven welke lichamelijke klachten door goede voeding nu precies kunnen worden voorkomen."

De bakens der voorlichting Ze ziet ook om een andere reden het werk van het bureau als nogal betrekkelijk. ,,!k ben ervan overtuigd dat mensen niet zomaar op grond van door ons gegeven voorlichting beter gaan eten. Daarvoor staan we te ver van het publiek af. We gaan vrijwel nooit rechtstreeks naar de mensen toe, maar werken via mensen in de gezondheidszorg, het onderwijs en de huishoudelijke voorlichting. Ook maken we, noodgedwongen, betrekkelijk weinig gebruik van de media. Iemand moet bovendien echt zelf bewust toe zijn aan inlichtingen over betere voeding om profijt te trekken van ons bureau." Meestal zijn dat mensen die een nieuw stadium in hun leven binnentreden: zwangere vrouwen, jonge echtparen met een pasgeboren kind, jongeren die op kamers gaan wonen, mensen die gaan samenleven of degenen die een dieet krijgen voorgeschreven. Ook onze tijd van welvaart en overvloed maakt voedingsvoorlichting een zaak van betrekkelijke waarde. Mevrouw Rijneveld: ,,0f ons bureau nou wel of niet bestaan had, de dingen zouden waarschijnlijk toch gelopen zijn zoals ze gelopen zijn. Wij kunnen alleen met de stroom meeroeien en hier en daar bakens zetten. Ga maar na: eeuwenlang hadden de mensen weinig tot geen keus in hun voedselpakket. Tot in de jaren dertig toe konden velen zich amper vlees veroorloven. Het vetverbruik was groot, er werden véél aardappelen gegeten, de maaltijden waren rechttoerechtaan. Na de oorlog raakten we in een krankzinnige lift naar algemene welvaart. Kon je voorheen één

296

Het meeste vet zit in Lekkere dingen voor tussendoor zonder vet, zijn alle groenten en vruchten. Noem er tien.

keer per week vlees eten, nu kon je je te buiten gaan aan elke dag een flink stuk. Dat deden we dan ook. Voor de oorlog had een kruidenier keus uit tweehonderd artikelen. Nu zijn het er zo'n achtduizend. Maar nu de ekonomie in een dal zit, leeft de vraag naar goedkoper en zuiniger eten weer op."

Geen suiicer voor je spieren De werking van al die naoorlogse jaren voedingsvoorlichting is al met al moeilijk na te gaan. Van tijd tot tijd onderzoekt het bureau de bij Nederlanders aanwezige voedingskennis en de houding ten opzichte van eten. Met die kennis blijkt het wel mee te vallen. Nog maar weinig Nederlanders denken dat suiker nodig is voor de spieren. Ook de tot voor kort gebruikte,,Schijf van Vijf" (de vlag van het Voorlichtingsbureau) werd op het laatst door bijna zeven van de tien Nederlanders gekend. Werkelijk gedrag blijft echter moeilijk meetbaar. Wat doen wij met onze voedingskennis? Konsumptiecijfers zijn wel na te gaan (het Centraal Bureau voor de vu-Magazine 10 (1981) 8 (september)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen