VU Magazine 1983 - pagina 55

is gehouden met de mogelijkheid van een algehele herverdeling van arbeid. De Commissie uit de Colleges van Bestuur, die de taakverdeling voorbereidt schreef in een recent interimrapport immers: „De Colleges van Bestuur moeten zoeken naar mogelijkheden om het verlies aan arbeidsplaatsen zoveel mogelijk te beperken en om de sociale gevolgen zo dragelijk mogelijk te maken. Ook de minister zal daaraan zijn bijdrage moeten leveren. De Colleges van Bestuur zien hier als werkgever een zware verantwoordelijkheid liggen." Het plan van de Colleges van Bestuur wordt daarna in de Universiteitsraden besproken. Men kan aannemen dat studenten positief zullen zijn; dit schept voor hun toekomstige banen. De Kroonleden of de Verenigingsleden (bij de VU) van de raden zullen het algemeen belang in het oog houden en zijn wellicht voor een regeling als hier bepleit, te winnen. Het Wetenschappelijk en Technisch-Administratief personeel zal de grote aantallen ontslagen moeten afwegen tegen de financieel moeilijker positie waarin hun kiezers bij verkorting van hun aanstelling zullen verkeren. Het is te hopen, dat een goede Arbeidsplaatsen Overeenkomst en het belang van de organisatie ook daar een meerderheid over de streep zal trekken. De rol van de overheid hierbij is gecompliceerd omdat meerdere ministeries erbij betrokken zijn: Onderwijs en Wetenschappen (vanzelfsprekend). Binnenlandse Zaken (die de wachtgeldregeling beheert) en Financiën (die de financiële aspecten moet goedkeuren). Wij zien hier een rol voor de Tweede Kamer, die vanuit het „Algemeen Belang" op een goede en snelle regeling kan aandringen.

Reorganisatie Algemene verkorting van de universitaire werkweek tot 4 dagen zal niet alle problemen oplossen. Als bij voorbeeld wordt besloten tot opheffing van een bepaalde studierichting aan de VU, dan zal dat wetenschappelijk personeel niet kunnen blijven. Het moet dan worden overgeplaatst naar een instelling waar men de richting handhaaft. Omdat men ook daar 4 dagen werkt is er dan de personele ruimte om de VUmensen op te vangen. Hetzelfde geldt natuurlijk omgekeerd voor een richting die aan de VU blijft, maar elders verdwijnt. Een andere zaak is de organisatie van onderwijs en onderzoek in een vierdaagse werkweek. Het is waarschijnlijk niet doelmatig de hele zaak op vrijdag te sluiten. Een student in de tweefasenstructuur heeft die 5 of 6 dagen hard nodig en ook dure apparatuur en machines kan men niet lang renteloos laten staan. Men zal daarom moeten denken aan roulatieschema's voor het personeel. Dat geldt uiteraard voor hoog en laag. Ook hoogleraren zullen universitaire taken moeten afstoten en aan anderen overlaten.

Positieve neveneffecten Naast moeilijkheden geeft een vierdaagse werkweek ook nieuwe mogelijkheden. De extra dag zal door een aantal mensen stellig worden besteed aan onbetaalde functies in kerk, politiek of maatschappij. Er zijn ook nu gelukkig al veel academici in deze branches actief. Zij leven echter meestal onder tijdsdruk. De band tussen universiteit en samenleving wordt

versterkt als wetenschappers zich krachtiger op twee fronten kunnen inzetten. Een andere groep mensen, zal de extra dag besteden aan betaalde deeltijdse functies in het bedrijfsleven. Daar kan een werkende universitaire medewerker een graag geziene kracht zijn. Er ontstaat dan een nieuw communicatiekanaal tussen universiteit en bedrijfsleven met nieuwe impulsen voor industriële innovatie, maar het betekent wellicht ook een betere aansluiting van het universitaire onderwijs bij de behoefte in de industrie. Wij hebben het niet gehad over vrouwenemancipatie en het deelnemen van de vrouw aan het maatschappelijk • leven. Het is duidelijk, dat de beschikbaarheid van veel 4-daagse banen tegenover minder 5-daagse het vrouwen makkelijker maakt werk te vinden. Daarbij komt dat een man met een 4daagse werkweek gemakkelijker gezinstaken overneemt dan een man met een 5-daagse werkweek. Twee partners met elk een vierdaagse werkweek komen nog wel tijd te kort om een gezin met kinderen te runnen, maar het is in elk geval beter uitvoerbaar dan bij twee vijfdaagse werkweken. De grootste t>ezuinigingsoperatie die het Wetenschappelijk Onderwijs heeft gekend staat thans voor de deur. Bestaande regelingen en traditionele methoden zijn niet toereikend om toekomst en perspectief te bieden aan Onderwijs, Onderzoek én aan de mensen de aan de universiteiten werken. Vandaar het voorstel om ieder voor 20 % te ontslaan. Dat levert arbeidsplaatsen op voor jonge mensen en kan een voortjeeld zijn voor andere sectoren in de Nederlandse samenleving.

Saiarisopbouw VU-personeel juli 1980 Technisch-Administratief Personeel Schaal 1- 32 43- 57

64- 93 103-115 130-148 149-154

Wetenschappelijk Personeel

Maandsalaris

Aantal

1130- 2530 1840- 2870 2190- 3610 2460- 4530 4030- 6100 5120-10760

609 685 353 231 74 33 1985

Maandsalaris

2050- 4030 3000- 4530 4030- 6100 5120-10760

Aantal

240 702 593 755 2290

De saiarisopbouw is sinds juli 1980 globaal gelijk gebleven. Het minimumloon bedroeg toen ƒ 1.863,-. Uit de tabel blijkt dat bij een reduktie van de salarissen tot 80 % slechts een deel van de laagste twee TAS-categorieën onder het minimumloon daalt. Hier zitten overigens veel mensen met deeltijd-aanstellingen. Teruggerekend naar volledige aanstellingen bedroeg de totale personeelsbezetting 3193.

vu-Magazine 12(1983) 2 februari 1983

49

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen