VU Magazine 1984 - pagina 21

,Jongeren van nu hebben vaak 't gevoel minderwaardig te zijn, niet belangrijic, oniieteicenend' Pater Jan van Kilsdonk. Nam een jaar geleden afscheid als studentenpastor. Beleefde in die hoedanigheid zeer intensief de roerige jaren zestig, de tumultueuze periode die vooraf ging aan de „grote matheid". Voelt zich (nog steeds) bondgenoot van die opstandige studentengeneratie en spreekt dan ook niet zonder aarzeling over de huidige.

f

,,Het valt mij zwaar om een vergelijking te maken tussen jongeren van nu en de generatie studerenden uit de jaren zestig. Ik beschouw mijzelf niet als „deskundig" , kan dat ook niet zijn, want ik ben volstrekt niet objectief: ik ben met die laatste generatie „getrouwd geweest". Ik wil niet suggeren dat ik nu in scheiding lig; je kunt zeggen dat beide partners wat van elkaar zijn losgeraakt door een „oorlog", niet tussen ons, maar die van buiten af. Ik spreek ook vandaag de dag nog wel jonge mensen. Ik kom — schrik niet — gemiddeld tweemaal per week in Oblomov (een nogal,,sophisticated" dranklokaal in trek bij de Amsterdamse,,jet-set"—VU-m.), waar ik jonge mensen ontmoet en spreek. Maar eigenlijk ben ik tochtgenoot van de leeftijdsgroep die in de zestiger jaren jong was. Dat is niet passé, in die zin dat je kijkt naar iets dat voorbij is. Die mensen leven nog grotendeels, zij 't dan wat gewond vaak, en minstens wat ontgoocheld en vermoeid. Gewond, niet alleen in hun maatschappelijke visioenen, maar ook in hun huiselijk leven, hetgeen misschien wel een beetje met elkaar samenhangt. Ik heb niet innerlijk de voortgang meegemaakt — niet willen en niet kunnen meemaken — van de huidige jeugd. Dat is niet mijn verlangen. Ik heb daarover geen schuldgevoelens in de trant van: dat had ik eigenlijk moeten doen. Huidige jonge, geslaagde mensen, die zichzelf in deze cultuur prettig voelen ken ik eigenlijk niet. Maar dat komt door mijn blikrichting en door de aantrekkingskracht die er misschien van mij uit gaat, juist op mensen die zich nietlekkervoelen. Dat er verschil is tussen de generaties jongeren, toen en nu, lijkt me buiten discussie. Ik wil niet zeggen dat

de jonge mensen van toen beter waren dan die van nu. Je kunt wél zeggen, dat een onbetwistbaar cultuur-historisch feit is, dat er in de jaren zestig en zeventig in de Westerse, en misschien wel in de wereldbeschaving, mogelijkheden lagen die er daarvóór en erna niet waren. Het was een tijd — bij voorbeeld net als die ten tijde van de reformatie — die een ongelooflijke hoeveelheid cultuurenergie vrijmaakte, maar die, bijna per definitie, slechts kort van duur is. Een generatie die ineens de revolutionaire en scheppende vonk lijkt te hebben, die wordt natuurlijk bezeten door een utopie. Na twintig, dertig jaar blijkt namelijk, dat vele van hun verwachtingen utopisch zijn geweest. In die tijd leven we nu. Dat betekent een ontgoocheling voor die jaren zestig-generatie. Dan raak je vanzelf gewond. Misschien zullen de beste revolutionairen, die dan wel voelen niet het verwach-

niet ^i^^^'.^ee^.

vu-Magazine 13 (1984) 1 januarM 984

19

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen