VU Magazine 1985 - pagina 187

-^^^*=—

gesneden. Nadat de zaak was afgekoeld konden de koekjes worden verpakt. Twee vrouwen die destijds in Rotterdam woonden en gehuwd waren met Chinezen, vertellen hoe groot de vraag naar de koekjes was en waar ze terechtkwamen. "Op 't laatst konden we het niet meer bijhouden, zoveel moesten we ervan maken. Dat ging van 's morgens vroeg tot 's nachts één uur. Zo'n 100 pindakoekjes voor f 2,20 verkoop, en de grote pinda, die was f 3,-, met chocola dat was f3,30. Ze gingen helemaal naarGroningen, Friesland, overal. Met de bode. En dan onder rembours hè, anders kreeg je je geld niet." "Pinda pinda, lekka lekka. Als je maar vijf centen biedt, Pinda pinda, lekka lekka, ofje kauwen kan of niet" Zo luidde de aanhef van een liedje dat in de jaren 1930 werd gezongen, toen de 'pinda-Chinees' een bekende verschijning in het Nederlandse straatbeeld was geworden. Gehuld in een oude winterjas, de geopende broodtrommel met de koekjes voor hun buik hangend, probeerden deze venters hun waar in het hele land te slijten. De socioloog Van Heek, die in 1936

zijn onderzoek "Chineesche immigranten in Nederland" publiceerde, schatte dat er in het jaar 1933 zo'n zevenhonderd 'pinda-mannen' over 's lands wegen zwierven. Van Den Helder tot Maastricht, van Middelburg, tot Winschoten, overal werden zij — vooral door de politie — gesignaleerd. Al snel kreeg de Nederlandse bevolking medelijden met deze zwijgzame en bescheiden pindaventers en bleek men bereid om méér dan de gevraagde vijf cent voor een pindareepje te betalen. In verschillende steden werden steuncomités voor Chinezen opgericht. In 1931 werd in Amsterdam een Katendrechtfonds gesticht door Chinese studenten uit Nederlands-Indië, waaruit de uitdeling van kleding, voedsel en brandstof aan de Rotterdamse Chinezen werd bekostigd. Het uiteindelijke oogmerk van deze studenten was hun landgenoten te bevrijden uit de greep van de machtige shipping- en boardingshousemasters en het hen mogelijk te maken een zelfstandig economisch bestaan op te bouwen. Delistraat Anders dan in de hoofdstad had de hulp in Rotterdam duidelijk een christelijke karakter. Daar werd in 1933 dooreerdergenoemdezendeling Dols

en de oud-onderwijzer P. Storm het Comité voor christelijke-sociaal werk onder Chinezen opgericht, dat het geven van materiële hulp trachtte te combineren metevangelisatiearbeid. Nog in hetzelfde jaar werd Dols door het moderamen van samenwerkende classes en kerken gedwongen zijn zendingswerk in dienst van het comité te stoppen en zich enkel met praktisch werk ten behoeven van zijn beschermelingen bezig te houden. De evangelisatie zou voortaan worden bedreven door de in gereformeerde kringen bekend geworden dominee A. F. J. Pieron. Pieron werkte op Katendrecht voor het genootschap Zendingswerk onder Oosterlingen en Chinezen. Hij beschikte over een lokaaltje waar hij hen Nederlandse en Engelse lessen gaf, met hen het kerstfeest vierde en trachtte hen "met een paar stuntelige pogingen 't Evangelie te brengen", zoals hij op vertrouwelijke toon aan een vriend schreef. Langzaam lukte het hem het vertrouwen te winnen van de Chinezen. Zijn bemiddelingspogingen om uitzetting van enkelen te voorkomen zullen hierbij ongetwijfeld een rol hebben gespeeld. Van het werk van Pieron is in romanvorm verslag gedaan door zijn vriend

Delistraat in 1925: Chinatown op Katendrecht

vu-Magazine 14(1985)4 april 1985

149

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen