VU Magazine 1985 - pagina 45

Openbaar vervoer Al deze ontwikkelingen leiden tot een trek terug naar de stad. Maar naar wat voor stad, vroeg Henriëtte van Eys zich af. Een stad waar we de verkeerssoorten moeten scheiden omdat de auto's te gevaarlijk zijn? Of waar winkels soms 1.200 meter (voor bejaarden een half uur lopen) van de woning verwijderd zijn en moeders een paar keerperdag hun kinderen naarschool moeten brengen en halen? Overblijfmogelijkheden zijn nauwelijks aanwezig, de scholen zijn te ver van de woning verwijderd, de route er heen is te gevaarlijk en georganiseerd vervoer, bij voorbeeld via schoolbussen, is in Nederland nauwelijks aanwezig. Wil wonen in de stad aantrekkelijker worden, dan moet volgens Henriëtte van Eys aan de bestaande situatie het een en ander verbeterd worden. Zo moet bij het ontwerpen van stedebouwkundige voorzieningen rekening worden gehouden met huishoudelijke arbeid door bij voorbeeld te letten op voldoende voorzieningen in de buurt. Te denken valt ook aan gemeenschappelijke voorzieningen die huishoudelijke arbeid kunnen vervangen. Met name alleenstaanden, éénoudergezinnen en bejaarden hebben soms moeite met koken, wassen en schoonmaaktaken. Ook belangrijk is goed en flexibel openbaar vervoer. Van de totale bevolking doet 35 procent betaald werk; de overige 65 procent — met name vrouwen, kinderen en bejaarden — is overdag in principe in de woonomgeving te vinden. Zij zijn juist aangewezen op het openbaar vervoer (de werkende echtgenoot heeft immers de auto mee), en dan niet op de sneltram of metro, maar meestal op bussen en trams die voldoende haltes hebben. Van belang is ook de opvang voor kinderen, zowel in de vorm van crèches als voor wat betreft vervoer naar school en overblijfmogelijkheden. Ten slotte wees Henriëtte van Eys op de keur van samenlevingsvormen die onze maatschappij nu kent. Slechts47 procent woont nog in een gezin; de rest van de bevolking niet, maar heeft wél te maken metwoningbouwgericht op gezinnen. Er moet dus andere woningbouw komen, gericht op diverse samenlevingsvormen of alleenstaanden. Een stad is ten slotte pas echt een stad als iedereen die dat wil er ook kan wonen. D

De Bijlmermeer of hoe het ni'et moet

vu-Magazine 14(1985) 1 januari 1985

s ? > ^

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen