GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1985 - pagina 208

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1985 - pagina 208

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

zwarten wel eens in opstand zouden kunnen komen. Enkele jaren zakte het cijfer tot 600 a 800 per jaar, daarna liep het aantal Nederlandse emigranten weer iets omhoog tot een jaarlijks aantal van 1.000 a 1.500. Tussen 1965 en 1969 bedroeg het jaargemiddelde 1.450. Daarnazaktehetgeleidelijkaan tot 979 in1972. Na "Sharpville" vertrokken er opeens meer blanken uit Zuid-Afrika dan er binnenkwamen (vooral Engelsen). Het nadelig saldo was 2.823. Bij de volkstelling in dat jaar bleek dat het percentage blanken in Zuid-Afrika beneden de 20 procent was gezakt. De Zuid-Afrikaanse regering schrok, reorganiseerde het immigratie-apparaat en besloot minder kieskeurig te zijn met toelating. Voordien waren ook Joden, Rooms-katholieken en Britten minder welkom. Ondanks intensieve wervingscampagnes in Nederland, Duitsland en Engeland, betalingen van reiskosten en andere faciliteiten is echter het streefcijfer van 50.000 per jaar nooit gehaald. En mede om die reden viel de Werkreserveringswet niet onverkort te handhaven. Wel is getracht op allerlei manieren de verschillen te laten bestaan. Zo mochten nadien b.v. zwarte schilders de eerste twee lagen verf aanbrengen (ongeschoold werk) en blanke schilders de deklaag (geschoold werk). Het honoreringsverschil bedraagt enkele honderdenprocenten. Protesten Hoe hebben de Nederlandse emigranten zich in de loop der jaren opgesteld tegen Nederland? Als in 1958 de Nederlandse delegatie in de Verenigde Naties, in het kielzog van de Britse regering en vooral onder druk van de Koninkrijkspartners Suriname en de Antillen woorden van afkeuring laat horen tegen de zich verscherpende apartheidswetgeving, protesteren Nederlandse emigranten bij Luns. Wel onthoudt Nederland zich dan nog als vanouds van stemming, wanneer "apartheid" aan de orde komt. Na Sharpville (1960) dringt de PvdA overigens vergeefs — aan op een herziening van de emigratie-regeling. Emigratie naarZuid-Afrika moet uitgezonderd worden van steun. Tien jaar later pas zal het kabinet-Den Uyl daartoe overgaan. Als Nederland in 1966 een bijdrage schenkt aan het Defence and Aid Fund wordt woedend gereageerd vanuit de hoek van de Nederlandse emigranten. Ze bestormen de Nederlandse ambassade in Pretoria en vertrappen de tuin van de ambassadeur Helb. Een andere protest-actie wordt ontketend wan-

166

EMIGRATIE NAAR ZUID-AFRIKA

Is het wel in uw belang? uitgegeven in maart 1975 De Boycot Outspan Actie verspreidde medio de jaren zeventig een voorlichtingsbrochure om te waarschuwen tegen emigratie naar Zuid-Afril<a

neer Koningin Juliana in 1971 een gift bestemd voor het Programma tot bestrijding van het racisme van de Wereldraad van Kerken. Georganiseerd werd een geldinzameling voor Zuidafrikaanse militairen, die in Angola, Mozambique en Rhodesië tegen de bevrijdingsbewegingen vochten. Doel: 1 Rand (toen ƒ 5) van alle 30.000 in Nederland geboren inwonersvan Zuid-Afrika. Argwaan Veel Nederlandse emigranten in ZuidAfrika hebben hun Nederlandse nationaliteit aangehouden. Daarop worden zij door de blanke Zuidafrikaanse argwanend aangekeken. Is het soms hun bedoeling ervandoorte gaan wanneer

Zuid-Afrika eens geen bijzondere voorrechten en bescherming meer aan blanken kan bieden? Want al overschreeuwt blank Zuid-Afrika zich, in feite weet men heel goed dat de apartheidspolitiek op den duur niet te handhaven zal zijn. Maatregelen zijn daarom genomen om te voorkomen dat emigranten, na zich te hebben verrijkt, naar Europa terugkeren met ongelimiteerde meeneming van kapitaal. Wie z'n huis verkoopt, moet het geld achterlaten. Toen het Chr. Instituut verboden werd giften van buitenlandse kerken aan te nemen, waren er immigranten die heimelijk voorstelden hun huis cadeau te doen aan hetChr. Instituut. Alsdatdan tenminste kon regelen dat kerken in

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1985

VU-Magazine | 530 Pagina's

VU Magazine 1985 - pagina 208

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1985

VU-Magazine | 530 Pagina's