VU Magazine 1988 - pagina 211

ROBttt^'? V'OOROO

eigenlijk onverenigbare componenten? Prof. Van den Berg-Eldering: "In bepaalde opzichten kun je stellen dat het behoud van de eigen cultuur strijdig is met het wegwerken van achterstanden. Zéker wanneer het behoud van de eigen cultuur zou inhouden dat vrouwen en meisjes minder kansen hebben dan jongens. Toch moetje daarmee voorzichtig zijn. Cultuur is geen fossiel. In de grote steden in Turkije is allang geen sprake meer van ongelijkheid van jongens en meisjes in het onderwijs. Wel is het zo dat emigranten vaak conservatiever zijn dan degenen die zijn achter gebleven. Dat valt ook te constateren bij Nederlanders die in de jaren na de oorlog naar Canada vertrokken en nu met verbazing naar de Nederlandse samenleving kijken." Een ander gevolg van emigratie van Turken en Marokkanen is ook de steeds belangrijker wordende rol die de godsdienst gaat spelen. "Velen waren in Turkije of Marokko niet zo bewust moslim, omdat ze nu eenmaal in een moslim-samenleving woonden. Hier worden ze zich echter veel meer bewust van het feit dat ze moslim zijn, en daardoor krijgen ook fundamentalistische groeperingen een kans." "In bepaalde opzichten vind ik dat etnische groeperingen zich moeten aanpassen aan de hier geldende normen. Bijvoorbeeld als het gaat om het naar school laten gaan van meisjes. Maar daar moet iets tegenover staan. Je moet die meisjes wèl een programma bieden waar perspectief in zit. Niet zozeer wat betreft het behalen van een diploma, maar om zich te kunnen redden in de Nederlandse samenleving." Vallen kinderen van migranten, de 'tweede generatie', nu tussen wal en schip? Lotty van den Berg-Eldering beantwoordt die vraag bevestigend, maar vindt wel dat er duidelijk onderscheid gemaakt moet worden tussen de verschillende 'tweede generatie-kinderen'. "De eerste categorie is die van kinderen die tijdens hun schoolloopbaan naar Nederland zijn gekomen: de anderhalve generatie. Zij lopen de meeste kans tussen VU-MAGAZINE—ME! 1988

wal en schip te raken. De tweede categorie bestaat uit de kinderen die hier geboren zijn. De problemen van deze categorie zijn tot nu toe onderschat, en dat uit zich nu in de discussie over 'zwarte' en 'witte' scholen. In het huidige onderwijsbeleid wordt ervan uitgegaan dat de achterstanden van arbeiderskinderen en van kinderen uit etnische minderheden, vergelijkbaar zijn omdat hun objectieve omstandigheden vergelijkbaar zijn. Maar de kinderen zijn niet vergelijkbaar. Doordat er steeds meer scholen komen waar een vrij groot deel van de kinderen bestaat uit etnische minderheden, komen deze kinderen steeds minder in aanraking met Nederlandse kinderen. De term 'zwarte' scholen vind ik geen goede aanduiding, omdat het de indruk wekt alsof discriminatie in de samenleving de enige oorzaak hiervan is. Ik vind het bovendien een onzindelijke discussie omdat men dit in het onderwijs al vanaf het begin van de jaren tachtig had kunnen zien aankomen. Toen heeft men er nooit zoveel stampij over gemaakt. Maar nu de laatste Nederlandse ouders hun kinderen van die scholen weghalen, krijgen zij de sancties. Men heeft veel te weinig rekening gehouden met onderlinge verschillen tussen kinderen uit etnische minderheden, en bovendien onderschat hóe belangrijk het is dat alle culturen in deze samenleving met elkaar in aanraking komen. Oók op scholen." D 21

Links: Prof.dr. L. van den Berg-Eldering: een onzindelijlo discussie. Foto Bram de Hollander Het ministerie van Binnenlandse Zaken begon onlangs een campagne om Nederlanders te wijzen op hun vooroordelen ten aanzien van 'buitenlanders'.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen