VU Magazine 1988 - pagina 486

Dr. Focko Roimnerts: 'Vele psychiatrische problemen zijn te wijten aan een ontregelde biochemie'. Foto Leo van Velzen - NRC/Handelsblad

tegen relatie-problematiek aan te kijken." Daarbij staat het volgens hem vast dat elke emotie een biochemische basis kent. "Vele psychiatrische problemen zijn te wijten aan een ontregelde biochemie, en dat kun je vrij eenvoudig corrigeren." Bovenstaand relaas mag dan zelfverzekerd klinken, de definitieve 'liefdespil' zonder schadelijke bijwerkingen bestaat vooralsnog niet. Dr. Focko Rommerts ziet nog enkele problemen eer het zover is. "Elke drug werkt op den duur verslavend. Je moet er dus steeds meer van krijgen om hetzelfde effect te behouden. Totdat je niet meer zonder kunt. Als je dan stopt, treden onthoudingsverschijnselen op, zoals die ook na een verbroken relatie optreden. Ook bijwerkingen zijn nauwelijks te voor-

'Gaat een relatie uit, dan valt ook de endorfine weg en komen angsten en onzekerheden opzetten.' komen. Wanneer je iemand een drug toedient, werkt die in op alle hersencellen, terwijl van nature bij elke emotie slechts enkele gebieden in de hersenen geprikkeld worden."

'Z

o bezien zullen we misschien nooit dat bijzondefre gevoel dat verliefdheid teweegbrengt kunnen nabootsen. Wel kunnen we een aantal aspecten daarvan oproepen en mensen gevoeliger maken voor positieve invloeden. Of dat in de vorm van een echte pil kan, valt te bezien. Het is heel moeilijk om via de maag en de bloedbaan slechts enkele gedeelten van de hersenen te bereiken." Dat zijn theorie niettemin klopt, wil Rommerts aantonen met een staafje dat op zijn bureau staat, sex odeur aerosol. Dit steroid, gemaakt uit speeksel van mannetjesvarkens, wordt gebruikt bij de bevruchting van zeugen. Wanneer een beer een zeug moet dekken, laat men de zeug aan dit staafje ruiken. Ze gaat dan 'in de staar', blijft gefixeerd staan om de beer de gelegenheid te geven zijn daad te verrichten. Geen overbodige luxe, want de penis van de beer is een soort kurketrekker, die 32

moeilijk in te brengen is, en bovendien een halve Hter moet overbrengen. Het bewijs dat geuren een biochemische basis vormen voor een bepaald gedrag. Ook bij mensen hebben geuren invloed op lichaamsfuncties. Zo blijken verpleegsters door de lucht in ziekenhuizen een meer gesynchroniseerde ovulatie-cyclus te hebben dan vrouwen elders. En uit proeven met foto's van knappe en minder knappe vrouwen bleek dat mannen tot een milder oordeel kwamen wanneer die tweede groep foto's was behandeld met een hormoon, gemaakt uit zweet. "Toch blijft het terrein van de Hefde voor de biochemicus gevaarlijk", zegt Rommerts. "Jaren geleden hoorde ik iemand op een congres, die wilde bewijzen dat de copulatie bij apen samenhangt met de ovulatie-cyclus van het vrouwtje. Hij had ontdekt dat door hormoonverbindingen uit de vagina regelmatig geuren komen die het gedrag van de mannetjes beïnvloeden. Hij noemde die stof copuline. Hij nam proeven met apen in gevangenschap. Later deed een ander hetzelfde met apen in de vrije natuur. Het bleek dat de apen toen aan zoveel andere impulsen blootstonden, dat de theorie niet opging. De apen verveelden zich zo in een kooi, dat ze aan elke inpuls gevolg zouden geven. Zo voorzichtig moet je dus omspringen met bewijzen op dit terrein."

O

ok dr. Rommerts weet dat we de eerste echte liefdespil dus voorlopig nog niet mogen verwachten. "Ik probeer alleen de basis daarvoor aan te geven." De wenselijkheid van zoiets staat voor hem in elk geval buiten kijf; zelf zou hij er in het verleden maar al te graag gebruik van hebben gemaakt. "Relaties lopen zo vaak fout. Daar zit toch een hele hoop energie in. Als je daar wat aan kunt doen, kun je voor de hele wereld toch veel betekenen? Het is echt niet mijn droom om mensen met een infuus voor voedsel en een pil voor hefde in een donker hoekje gelukkig te laten zijn. Maar wij zijn wezens met hersenen, we kunnen toch op z'n minst hierover nadenken. Hoe meer je kunt doen, hoe beter. Je moet het alleen wel goed doen." "Echt fundamenteel onderzoek naar

liefdesproblemen kan ik op de universiteit niet doen. Elke gulden die ik besteed moet direct aanwijsbaar nut hebben voor anderen. Dat vind ik jammer, want het denken over Hefde en biochemie kan van grote betekenis zijn voor vele ongelukkigen. Een ethische grens in deze bestaat voor mij niet. Natuurlijk kun je kennis altijd op de verkeerde manier gebruiken. Voor sommigen zal die al liggen in de sfeer van genetische manipulatie. Maar mijn visie is dat de mens op weg is naar iets positiefs. Ondanks oorlog en moord geloof ik dat men steeds beter begrijpt dat je er geen rotzooi van moet maken. Het ontwikkelen van een liefdespil kan daarbij volgens mij een grote rol spelen." Utopie of niet, de echte tobber moet het in ieder geval hoopvol stemmen dat tenminste één wetenschapper serieus nadenkt over het einde van het tijdperk der gebroken harten. D

Jean-Pierre Geelen is freelance journalist.

VU-MAGAZINE—DECEMBER 19

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen