VU Magazine 1991 - pagina 42

De tijd is een illusie. Hebben historici, die van het situeren van feiten in de tijd hun beroep hebben gemaakt, nog wel bestaansrecht?

De Tijd, de historicus en het nieuwe Nieuwpoort "De hoogste tijd, heren!", sprak de tout s'en va..." van Ferrat of Guillekastelein van café De Tijd aan de vic's onvertaalbare "On ne possède Amsterdamse Nieuwe Nieuwstraat rien, jamais, qu'un peu de temps" waar wij, onder het genot van een bekroop ons dus behalve dit welisVieux Temps, herinneringen ophaal- waar droeve maar op zichzelf niet den aan de goeie ouwe tijd. "Dat is onplezierige gevoel (defilosoofManhet!", riep ik uit, en vol dankbaar- na Arendt spreekt, aansluitend op de heid liet ik de glazen nog eens bij- grieks-humanistische traditie, zelfs vullen. "Mijn onderwerp voor het van een "tragisch plezier"; zo in jubilieumnummer van VU-Magazi- haar essaybundel 'Mensen in Duisne: de Sluitingstijd in de Loop der tere Tijden' de grote exponent van de Tijd der Verlichting, Theodor Tijd." Mijn vakgenoot, gespeciahseerd in Lessing, citerend: "Alle hartstochde 'Nieuwe Tijd', begreep direct wat ten, zelfs de meest onplezierige, zijn ik bedoelde. Waren er niet onlangs als hartstochten plezierig aangezien te Haarlem volkse opstootjes uit- zij ons bewuster maken van ons begebroken naar aanleiding van het staan, ze maken dat wij ons meer 'Gemeentelijk Besluit inzake Slui- werkelijk voelen"), bekroop ons, tingstijden van Openbare Drank- kortom, behalve dit onbestemde gegelegenheden'? En stond het Haar- voel ook de twijfel. lemse niet reeds ten tijde van de Immers, natuurlijk hebben wij, als Hertog van Alva bekend als een roe- historici, altijd wel een verhaal over rige streek? Bovendien, de analogie de één of andere tijd. Maar zijn we met de onder journalisten zo ge- ook competent om iets zinnigs te vreesde sluitingsdatum voor de zeggen over de tijd in het algemeen? kopij - in het cynische taalgebruik Zoals een filosoof eens opmerkte: van redacties deadline ('lijn des "Als een vis in staat zou zijn tot wedoods') genoemd - lag voor de tenschappelijk onderzoek, dan zou pas zijn allerlaatste ontdekking het hand. water zijn - zo hij dat al ooit zou ontdekken." Geldt deze waarheid n toch ... weer enkele Vieux niet des te sterker voor een historiTemps later bekroop ons, be- cus? halve een licht gevoel van melancholie over het rasse voorttikken van de klok boven het buffet en at wij kunnen zeggen over de korte spanne tijds die ons over de tijd", peinsde hier op aarde bemeten is - zoals mijn gesprekspartner, door de tijden heen in alle toonaar- "is per definitie nietszeggend. We den is bezongen: "De mens is niets, blijven steken in platitudes. De een schaduw in een droom", schreef Fransen spreken van een palissade. Pindaros reeds, en de volksdichter Ken je die uitdrukking?" Ik moest rijmde: "De tijd gaat snel, bedenkt toegeven van niet. "Ze schijnt afdat wel", maar de melancholie komt geleid te zijn van ene mijnheer Palispas werkelijk tot haar recht in de se, die deelnam aan de Slag bij PaFranse taal, in "Avec Ie temps va, via van 1525, en daar ook geweldda-

E

'W:

MARTEN VAN HARTEN

40

VU-MAGAZINE—JANUARI 1991

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen