GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1996 - pagina 42

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1996 - pagina 42

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

lopen, en dan krijg je relaties waarin dat minder botst."

prima werkt. Als mannen hier zien dat ze wel degelijk een erectie kunnen krijgen en de boel dus niet kapot is, dan is dat een behoorlijke morele oppepper. Vaak zie je dan dat het thuis ook beter gaat."

Merkt u daar in uw praktijk iets vanl "Ja, hoewel ik een groeiende, maar nog steeds selecte groep mensen zie - overwegend mannen. Dit jaar kreeg ik meer dan tweehonderd nieuwe cliënten. Soms gaat het om heel ingewikkelde problemen. Voor een screening kreeg ik een man van tegen de zeventig jaar met een erectiezwakte, samen met zijn iets jongere vrouw. En voor mevrouw hoeft het eigenlijk niet meer. Ze zal niet nee zeggen, ze heeft geen pijn, maar alle initiatief moet van meneer komen. Op zich is dat prima; het is altijd zonder problemen gegaan. Maar de vrouw zegt: ik ben nu 65, nu hoeft seks toch niet meer? Maar ja, ze wil ook dat haar man gelukkig is en dus komt ze mee. "Het is regelmatig zo dat een vrouw het seksuele contact ook beleeft als een moment van intimiteit. Voor veel stellen zijn het de enige intieme momenten. Nogal wat mannen met een erectiezwal<:te doen helemaal niks meer. Ze zoenen en knuffelen niet meer, raken hun vrouw nauwelijks nog aan. Dus je krijgt een enorme verwijdering en het gevoel ontstaat: joh, wat hebben we nog samen? "Als ik dat er tijdens een gesprek uit kan krijgen, dan kun je er wel weer over praten. En ik geef ze dan adviezen: beter eens in de twee weken vrijen als je echt allebei zin hebt, dan twee keer per week vergeefs proberen omdat het zonodig moet."

Wflt heeft de seksuologie voor goeds gedaanl "De seksuologie verkeerde in de zestiger jaren in een nogal eufore stemming: alles moest kunnen, als je elkaar maar geen kwaad deed. En men ging ervan uit dat als je vrij werd opgevoed, dat je elkaar inderdaad niets kwaad deed. Tot we in de jaren tachtig werden wakker geschud door het seksuele geweld. Verschrikkelijk, schokkend en in het begin ook niet geloofd. Misschien kan het ook niet anders dan dat er vanuit zo'n schwung naar vrijheid - die hernieuwde appreciatie van de lust - een soort terugslag komt. Maar verworvenheden zijn er uiteraard wel. Ik denk dat vrouwen in onze cultuur over het algemeen zelfstandiger zijn en beter opkomen voor hun eigen seksuele identiteit en wensen dan vroeger." Je hooit dat ei een groteie waaideling komt vooi seks binnen een relatie. "We hebben het dan wel over een seriële monogamie. In onze cultuur is het giosso modo niet meer zo dat je een relatie aangaat voor de rest van je leven. Men houdt heel serieus rekening met het feit dat huwelijken en andere relatievormen eindig zijn en dat er meerdere kunnen volgen."

''Beter eens in de twee weken vrijen als je echt allebei zin hebt, dan twee keer per week vergeefs proberen omdat het zonodig moet."

Heeft het feit dat vrouwen meei dan vroeger bepalen wat er in bed gebeurt zijn weerslag op wat u hier aan klachten krijgt} "Ik vraag me af of dat wel zo is. Vroeger bepaalden vrouwen soms op een negatieve manier wat er gebeurde. De man probeerde altijd; de vrouw zette de rem erop. En in een heterorelatie bepaalde de vrouw uiteindelijk dus de frequentie en de dingen die gebeurden. Nu hoop ik dat vrouwen op een positieve manier hun eigen seksualiteit kennen, weten wat ze graag willen, en 'nee' zeggen omdat ze weten dat ze nu niet willen maar op een ander moment misschien wel. Dat is een heel ander uitgangspunt dan wanneer je vijf keer nee hebt gezegd en de zesde keer met tegenzin maar eens toegeeft."

U heeft ooit gesproken over de dictatuur van de fysiologie, over het gevaar de resultaten van onderzoek tot norm worden verheven. Hoe weet u dat mensen zich daar inderdaad naar gedragen} "Door counselinggesprekken, voorlichtingsbijeenkomsten. Daar blijken allerlei hardnekkige misverstanden te heersen. Als blijkt dat vrouwen in een bepaald onderzoek meerdere orgasmen kregen, dan willen ze dat thuis ook bereiken. Maar misschien is het ook wel een idee dat ik heb. Ik weet niet hoe ik hard kan maken dat het gebeurt. "Variabiliteit wordt eigenlijk zelden als een apart verschijnsel benadrukt. En je hoort nooit dat het ook leuk kan zijn. Kijk, ik praat bijvoorbeeld nooit meer over grote en kleine schaamlippen, maar over binnen- en buitenlippen. En ik weet nog goed hoe dat begonnen is. Volgens mij was het Ariane Amsberg die in de zeventiger jaren eens schreef hoe ze tijdens voorlichtingsbijeenkomsten met vrouwen ontdekte dat sommige vrouwen dachten: grote en kleine? Die kleine van mij zijn ontzettend groot, dus ik zal wel abnormaal zijn."

Maar blijven vrouwen dan niet op dezelfde manier in conflict komen met de man die altijd wel will "Als die mannen niet meeveranderen, dan hou je inderdaad het probleem. Ik weet niet hoe sterk de mannenbeweging hierin is doorgedrongen. De vrouwen zijn behoorlijk gefeminiseerd en zelfbewust geworden, maar ik betwijfel of mannen inmiddels hebben geleerd voor hun eigen seksualiteit op te komen. Bijvoorbeeld: als je zo nodig wilt klaarkomen, waarom doe je dat dan niet zelf? Als je partner nee zegt, dan zou je daar heel openlijk voor kunnen kiezen. Waarom moet ik per se haar gebruiken voor mijn eigen lustbevrediging? Ik ben bang dat dit soort mannenontwikkelingen geen gelijke tred houdt met de vrouwenemancipatie. Idealiter zouden ze parallel moeten WETENSCHAP,

CULTUUR

Wat is er in de praktijk van de seksuoloog veranderd als het gaat om de aard van de problemen} "In het algemeen zie je binnen de hulpverlening een hausse als er veel publiciteit is geweest over een onderwerp. Als er veel wordt geschreven over 'zin'-problemen, dan merk je dat in de pral<:tijk. Het aantal meldingen van erectieproblemen neemt duidelijk toe. Ik heb ook een soort

et) SAMENLEVING

40

-JANUARI/FEBRUARI

1996

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1996

VU-Magazine | 568 Pagina's

VU Magazine 1996 - pagina 42

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1996

VU-Magazine | 568 Pagina's