VU Magazine 1996 - pagina 431

'Op mars met de Romeinen', 'Nederland in de Prehistorie' en 'Van Middeleeuwen tot voc'. Geheel verzorgd en voorzien van de logo's van de ANVR en het Garantiefonds. Eerst onder mijn leiding, later gaan de reisleiders die we nu opleiden het overnemen. "Sinds mijn vertrek bij Archeon heb ik me echter voornamelijk beziggehouden met het schrijven van een nieuw boek. Dat is puur archeologisch, al ben ik ook hier niet tevreden met een simpel model. Dat is mijn wil om anders te denken, om niet voort te borduren op het bekende. Het is een verslag van mijn werkzaamheden als archeoloog in WestFriesland, in de driehoek van Medemblik, Enkhuizen en Hoorn. Het ging om de bewoning in de Bronstijd, tussen 1500 en 800 voor Christus. Ik was bij het onderzoek betrokken als specialist op het gebied van menselijke en dierlijke resten. "Er zijn bijvoorbeeld resten aangetroffen van een muisje dat inmiddels uit ons land verdwenen is, en van zeearenden en oehoe's. Zoiets kan van belang zijn voor natuurherstel, ik zou ook adviezen kunnen geven aan organisaties als het WNF of Natuurmonumenten. Het zou interessant zijn om zoiets te doen voor het Groene Hart. Een ander idee waarmee ik speel is een archeologiewinkel in hartje Amsterdam. Daar is allerlei informatie over de archeologie van ons land verkrijgbaar, je kunt er een reis boeken, er zijn replica's te koop van objecten. Het moet een commerciële uitstraling hebben, je moet er vlot binnenlopen. Ik denk ook aan een Internet-site. Het gaat bij dit soort plannen steeds om een mix van wetenschap en commercie." Waar ligt de grens tussen die twee, hoe zou u het begrip 'wetenschap' definiërenl "Dat is innoverend met je vak bezig zijn, gebaseerd op empirie en op speurwerk in de bibliotheek. Maar het is óók het aan het grote publiek overbrengen van de resultaten van dat werk; dat is de rechtvaardiging van wat je doet."

Die omschrijving past erg mooi in uw straatje, "Ja, er zijn natuurlijk andere benaderingen. Maar in deze definitie voel ik me thuis. In zekere zin ben ik een ondernemer die professor is geworden. Dat is de koopmansgeest, daar hebben we het al over gehad. Er is een glijdende schaal tussen commercie en wetenschap, maar er ligt ook een duidelijke scheidslijn.

"Archeon is niet geworden wat ik, als een van de initiatiefnemers ervan, gehoopt had."

Waar ligt diel "Daar heb ik niet direct een antwoord op, maar het is vooral een kwestie van ethiek en de wijze waarop je met je vak omgaat. Dat geldt zowel voor de wetenschapper als voor de onderzoeker." Wat houdt uw hoogleraarschap inl "Ik ben deeltijd-hoogleraar en ik verzorg ieder jaar een aantal weken een module experimentele en educatieve archeologie voor studenten van de UvA en andere universiteiten. De studenten voeren dan zelf een experiment uit of maken een opdracht over een educatief thema. Sinds ik niet meer bij Archeon werk, komt er van onderzoek weinig terecht. De onderzoeksafdeling daar, waar we experimentele archeologie bedreven, is feitelijk ontmanteld. Het ontbreekt me momenteel aan mogelijkheden om naast die module nog veel aan onderzoek te doen. Wel ben ik met twee experimenteel archeologen bezig een handboekje te schrijven over dat vakgebied. Daarnaast kost het een hoop tijd om een bedrijf van de grond te krijgen. }e krijgt niets cadeau, je moet voortdurend overal achteraan bellen." Een rotvraag tot slot. Is 'De Stenen spreken' niet een noodsprong^ Moet er niet gewoon brood op de plank komen in Huize Ifzereef en hebt u niet besloten om in het spoor van Von Daniken een spraakmakend en dus lucratief onderwerp aan te snijden? "Nee hoor. Aan het schrijven van een boek verdien je in dit land niet veel. En met het denken over dit onderwerp ben ik al jaren bezig, al in de tijd dat ik bij Archeon zat. Ook wanneer het daar anders was gelopen, had ik over dit onderwerp niet anders gedacht en zou het boek zijn gepubliceerd. Ik heb er destijds over gepraat met een aantal collega's. Dat wil zeggen, over bepaalde details van het verhaal. Ze waren compleet stupéfait, maar konden er geen inhoudelijke argumenten tegen inbrengen. Ze schrokken pas toen ze het complete verhaal zagen."

fotografie: Lenny Oosterwijk

WCS OKTOBER

1996

19

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen