De Hollandsche gemeente te London in 1570/1 - pagina 7

,,

439

hun diplomatische

tact tegenover het

de herstelUng der gemeente slaagden.

scheidden

zij

Hof en den Bisschop, werkeUjk in Op grond hunner oude Belijdenis

de Gereformeerden weer van de Dooperschen

Averd door den Bisschop van

Emmanuël Demetrius

Londen gebannen

met enkele andere

invloed op het kerkelijk leven

Reeds in 1562

zijner

aanhangers van allen

der gemeente beroofd.

werd Nicolaas Carinaeus

Winge

Ilaemstede

af.

en Jacobus Acontius en

,

tweede en in 1563 Got-

als

Door beroepen. werd de getalsterkte der gemeente telkens uitgebreid. Koningin Elisabeth gaf hun het oude bedehuis in Austrinfriars terug en slechts daarin moest de luister der nieuwe gemeente voor dien der oude onderdoen, dat Elisabeth weigerde het Koninklijk decreet van Eduard te bekrachtigen en dus de zelfstandigheid der gemeente loochenend ze aan het oppertoezicht van den Londenschen Bisschop onderwierp. van

fried

als

derde predikant

naast

Delenus

nieuwe vluchtelingen

,

,

,

Toch zou het de gemeente niet vergund worden stil en geleidelijk haar Daartoe was haar leven te ongestadig.

gemeenteleven te ontwikkelen.

Niet één jaar bleef ze die ze was,

maar wisselde

telkens van personeel,

door het gaan en komen van nieuwe ballingen. Eer toch het overblijfsel der oude gemeente

weer

tot

vasten

vorm gekomen was

reeds spoedig door nieuw-aangekomenen

,

,

eerst verontrust,

zag het zich dra bedreigd

Immers het sprak van zelf, dat de gemoedstoestand eener stille gemeente als zich weleer te Londen gevormd had, een geheel andere moest zijn dan die der Hervormden die van stad tot stad opgejaagd, al de onrust van hun land nog pas in het eigen hart doorleefd hadden. Van zelf moest de geestelijke ongebondenheid die de vervolging kweekte, daardoor in strijd komen met den geregelden gang der ge-

en ten

leste geheel overvleugeld.

,

,

vestigde gemeente. Beide stroomingen moesten in den boezem der ééne gemeente spoedig een worsteling om den voorrang beginnen en het kon niet uitblijven of de steeds wassende stroom der nieuwe vluchtelingen moest ten leste het oude bestanddeel der gemeente geheel verdringen. ,

,

In 1563 vertoonde zich reeds de eerste voorteekenen van dezen strijd

toen

de bekende Dr. Justus van Velzen

openlijk in

,

een balling uit

's

Gravenhage

de dus genaamde Prophetie tegen de predikanten Carinaeus

en Delenus optrad en hun inzicht

Van Velzen was

juist

in het stuk der

wedergeboorte bestreed.

een toonbeeld van die ongestadigheid des geestes,

waartoe het gemis eener

deugdelijke

kerk noodzakelijk brengen moet,

wel gelukte het den Kerkeraad nog zijn tegenspraak tot zwijgen te brengen, en werd hem door Bisschop Grindall zelfs het verblijf in En-

en

geland ontzegd, maar de polemiek door

hem begonnen,

zou spoedig door

anderen worden opgenomen; de tegenstelling tusschen de oude gemeente en de nieuwe reeks vluchtelingen was door hem slechts openbaar ge-

worden en kon allerminst door van Velzen's heengaan worden bezworen. 8*

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen