Tractaat van de reformatie der Kerken - pagina 71

DE STELSELS VAN KERKREGEERING. gelijk zal zijn,en boet daardoor het

meest haar geestelijk karakter

het de organische eenheid der kerk n i

om

door een

uitwendigen

45

Ch

r

i

s t

u

s niet

in,

dat

vertrouwt en ze daar-

band instrumenteel waarborgen

wil.

Hier-

mee hangt haar tweede kenmerk: „scheiding tusschen clerus en leekenelement, om voorts den leek onmondig te verklaren", rechtstreeks saam. Immers met het leekenelement drong vanzelf het nat o n a e verschil i

weer

1

de kerkregeering; niet den leek, maar wel den clerus^an men buiten het nationaal verband plaatsen; vooral door invoering van het coelibaat. Aldus toch vormt deze geestelijkheid, losgewikkeld uit het nationaal verband der maatschappij, een afzonderlijke orde, die uitsluitend voor de kerk leeft, en juist daardoor een wereldkerk helpt in het leven roepen. Dientengevolge moest de Roomsche kerk zich dan ook, in de d e rd e in

monarchaal ontwikkelen. Wel zag men dit niet aanstonds in en hebben Rome's pausen een hardnekkigen strijd te strijden gehad, eer ze het republikeinsche denkbeeld van het souvereine concilie, uit alle

plaats, streng

bisschoppen

der wereld samengesteld, onderdrukt hadden, maar de consequentie van het beginsel streed voor hen en was op hun zijde, en niet de bisschoppelijke oppositie, maar wel terdege Hildebrand en pauselijke

hebben de diepe gedachte gegrepen, die het Om de eenheid der wereldkerk uit te drukken is het c o n c 1 e s te 1 s e onmachtig en alleen het p a us e ij k systeem bekwaam. In het concilie toch komen altoos weer de zijn

Roomsche

school

kerkstelsel bezielt. i

i

1

I

nationale onderscheidingen te voorschijn, alle

nationaal

aan

Christus

verschil weg.

nooit

te

En

en alleen in den paus valt

eindelijk, in het concilie

is

de band

vinden, dien band vertoont alleen zijn stede-

houder op aarde. Vandaar dan ook, dat nog als vierde kenmerk van dit stelsel is te wijzen op de suprematie die het Roomsche stelsel beoogt over den Staat. De kerk opvattende als gelijkluidend met het Koninkrijk Gods en onder den paus als stedehouder Christi zelfkan Rome geen macht boven zich dulden, macht van de nationale overheid zou zijn, die haar eenheid brak, en evenmin in die overheid een geheel zelfstandige macht naast zich toelaten, daar dit haar dwingen zou, zich terug te trekken op zuiver geestelijk terrein. De theorie der twee zwaarden is derhalve in 't minst geen eenzijdige overdrijving, maar slechts de standig

daar

dit

logische

georganiseerd,

een

ontwikkeling

van wat in de valsche idéé van één eenige kerk schuilt. Geheel anders poogde de Luthers che kerk de vraag naar de beste kerkregeering op te lossen. Haar stelsel is feitelijk hetzelfde als dat hetwelk door de Remonstranten hier te lande, en op naam van Erastus in Engeland gedreven is, en, na Thomasius' optreden

zichtbare

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen