Tractaat van de reformatie der Kerken - pagina 102

VAN DEN EEREDIENST.

'jd

Woords

naar des

in

om Naam

de vergadering der gemeente niet verschijnt

geestesleven uit te spreken, maar

individueel

zijn

om

in

den

haar zonde en Gods barmhartigheden aan te zeggen, en evenzoo in naam der vergaderde menigte tot God den Heere te gaan met gebeden, lofzegging en dank. Zekere vaste gang is hierbij onmisbaar. Of al de Dienaren wisselen, of ook in grootere kerken, meerdere Dienaren naast elkander optreden, het moet toch altijd de ééne kerke bhjven Heeren aan de vergaderde gemeente

des

oneindige

die

aller veelvuldigen

in

Op

vindt.

dienst haar eenheid en gedurigheid terug-

dien grond zijn formulieren voor de bediening der Sacra-

voor bevestigingen, voor openlijke tuchtoefeningen, enz. geboden dient de algemeene gang van den eeredienst in groote kerken te zijn voorgeschreven hetgeen gezongen moet wormenten,

stellig

;

;

den,

vast

te staan

;

en

is

zelfs

een enkel formulier-gebed allerminst

Altoos echter met dien verstande, dat uit deze vormdienst of formalisme geboren worde en de vrije uiting des Geestes in de gemeente niet door menschelijke bepalingen

te

veroordeelen.

regelen

geen

En

worde gebonden.

vloeit ten slotte voort, dat in eenzelfde stad of

meer dan één kerkgebouw voor den dienst mag worden ingericht en dat evenzoo aan elk kerkgebouw zekere vaste predikers en zekere vaste stadswijken, in den vorm van kerspelen mogen verbonden worden maar dat al deze diensten altoos onder groot

dorp

wel

;

;

éénen

behooren te staan, opdat in elk dier diensten, in wat kerkgebouw ook gehouden, steeds dezelfde belijdenis beleden en dezelfde liturgie gevolgd worde. Uit dit oogpunt bezien, is de dusgenaamde gezangenquaestie een kerkelijke quaestie van ernstig belang. Zoolang b. v. de kerk van Amsterdam verbonden blijft met die andere kerken, met wie zij sedert 1775 één was, staat de regeling en inrichting van den eeredienst, dus de bepaling van wat er gezongen mag worden uitsluitend aan de nationale synoden. Nu hebben alle vroegere Synoden bepaald, dat alleen de Psalmen zouden gezongen worden, en kon alzoo dit constante besluit alleen door een nationale synode rechtens ook herroepen worden. De Deputati Synodi echter die in 1806 de Gezangen invoerden, hadden tot deze invoering van geen enkele Nationale Synode opdracht ontvangen, terwijl naar gereformeerd kerkrecht een deputaat niets doen kan noch mag, dan wat een Synode binnen haar kring hem opdroeg en uitdrukkelijk gelastte. En overmits nu een Synode-provinciaal nooit kan noch mag te niet doen wat een Synode-nationaal bepaald had, zoo bezaten de provinciale Synoden in 1805 zelven geen macht hoegenaamd, om de bepalingen der kerkeraad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen