Afwerping van het juk der Synodale Hierarchie - pagina 12

—

door, ook al stemt Want — en hierin bereikt deze zonde haar toppunt men dit toe, desalniettemin in dezen zondigen toestand te bHjven voortleven, dreigt men ongemerkt in kerkelijken zin Antinomiaan te worden, en wie

eenmaal Antinomiaan in zijn Kerk is geworden, o, Broeders en Zusters, hij wordt het ook zoo licht in zijn eigen hart. Zoo ziet ge dus zelven, hoe zulk een Hiërarchie een kwaad is dat voorteet als de kanker, en u een gif in het bloed druppelt dat niet kan rusten, eer het heel uw bestaan doordrongen heeft. En daarom, ge moogt er niet langer bij wonen. Ge i/toct er mee breken. Want stuiten kunt ge het niet. IV. heeft men ook in de dagen, die aan de Hervorming voorafbeproefd, maar de vrucht van alle inspanning daartoe was onveranderlijk, dat het kwaad steeds dieper inwortelde, tot eindelijk Luther het inzag en onze vaderen het begrepen, hoe tegen een Hiërarchie die kwaad wil, van een halven maatregel nooit eenig heil is te wachten. En toen brak men den strik, en is de vogel ontkomen, en wierd den Heere weer lof gebracht in zijn heiligen tempel. En van die ure af ving de wederopstanding van zijn volk dan ook aan En juist evenzoo hebben ook wij nu deze zeventig jaren, sinds 1816, letom te beproeven, of deze tweede Synodale lerlijk alle wegen afgeloopen, Hiërarchie misschien van zachter natuur mocht blijken dan de Pauselijke uit vroeger dagen. Maar, helaas, ook zij bleek met denzelfden geest behebt. En toen we ons eindelijk onderwonden hebben, om met Gods Woord in de hand haar goddeloozcn eisch te weerstaan, hebt ge zelven immers gezien, wat booze geest ook in haar is wakker geworden, met wat bekoring ze enkelen onzer beste broederen verleid heeft, en tot wat uiterste van ongerechtigheid ze nu reeds is voortgeschreden. Zie, ook deze Hiërarchie was kraehtens haar beginsel een aanranding van

Dat

gingen,

stuiten

wel

,

!

de eere van onzen Koning. Uit dien hoofde moest ze er wel toe komen om de geloovigen te vervolgen. Ook zij is even ongeneeslijk en even onbekeerlijk als de Pauselijke Hiërarchie gebleken.

En daarom moogt ge De bijl inoet aan den

niet aarzelen.

wortel ook van dezen boom gelegd worden. Het kwaad moet thans in de hartader aangetast. Na scventlgjarige ballingschap moeten we als Israël in de erve der vaderen

terugkeeren. Met afwerping

van dit Synodale juk, moet de poorte der gerechtigheid weer worden ingetreden. En op de weer vrijgemaakte erve hebt gij allen weer voor Jezus mven Koning te knielen, als voor den eenigen wien toekomt de hoogste én wetgevende én rechtsprekende én besturende macht. Verbreke dan een iegelijk van u mét ons de onheilige banden die ons Herneemt, Broeders en Zusters, de vrijheid, zoo lang omkneld hielden. waarmee Christus u tot den prijs zijns bloeds heeft vrijgemaakt. En werke alzoo ook deze reformatie uwer Kerk door tot grootmaking van zijn eere Tot geen afscheiding zoeken we u dus te verlokken. Neen, wij blijven in de Kerke Gods, die eens in het bloed der martelaren alhier gezuiverd is, en die we liefhebben met al de liefde van ons hart, en waaraan we ons vastklemmen om ze nimmer los te laten. !

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen