Contra-memorie in zake het Amsterdamsch conflict - pagina 31

§ 8. BESTUURSCOLLEGE OF DOOK DE GEMEENTE GELAST. telt

gelast

aan, en

'1''

is

29

De Classicale Memorie kleeft het eerste tlezer beide gevoelens alzoo van oordeel, dat de Kerkeraad ook in Beheerszaken voor-

ops^'ewone wijze gebonden door de Synodale reglementen. Toch dat ook dit beweren kwalijk is vol te honden, ' en wel om de navolgende redenen. Ten eerste heeft de Groote Kerkeraad in 1809 en 810 Avel aanvankelijk het plan opgevat, om eenvondig als Bestuurscollege te handelen, maar is, gelijk boven bleek, geëindigd met zich door de Gemeente te laten gelasten, haar approbatie te vragen, die approbatie als beslissend te beschouwen, en uit hoofde van deze approljatie en goedkeuring, zelf niets te doen dan het door de Gemeente goedgekeurde en geapprobeerde reglement te arresteeren. Ten tweede. Van 1819 tot 1869 heeft de Kerkeraad niet krachtens zijn titel van Bestuurscollege in Beheerszaken gehandeld, maar zijn rechtsgeldig standpunt behouden door het Kon. Besluit van 8 Juli 1820 N*^. 67. En ten derde. Na 1 April 1869 zocht en vond de Kerkeraad een nieuwen titel om ten deze te handelen, niet in zijn eigen qualiteit als Bestuurscollege, maar in het Gemeente-votum van 17 Maart 1869. Intusschen zou nog altoos kunnen beweerd worden, dat wel in 1810 de Gemeente, in 1820 de Koning, en in 1869 nogmaals de Gemeente den Kerkeraad gelast hadden, maar dat deze last dan toch altoos verstrekt was op den Kerkeraad, gelijk deze in gebondenheid, eerst aan de Kerkenorde van 1619, en sinds 1816 aan de Synodale reglementen, bestond. De redeneering zou dan deze zijn: De Kerkeraad is wel afzonderlijk gelast, maar gelast als Kerkeraad, en dus ook bij de uitvoering van dien last gebonden aan de bepalingen, waaronder hij als Kerkeraad leeft. Ook deze voorstelling echter wordt door de stellige feiten weersproken. Immers naar luid der bepalingen die voor den Kerkeraad als Bestuurscollege vastgesteld zijn, heeft niet slechts ieder lid der vergadering het onbetwistbaar en onontneembaar recht, om zijne stem over alle voorkomende zaken uit te brengen, maar is hij, tegenwoordig zijnde, zelfs verplicht dit te doen; en kan hij slechts met goedvinden der vergadering hiervan ontslagen worden; en dat wel met uitzondering alleen van die gevallen, die door de Synodale reglementen met name zijn aangeduid ^). En hiermee nu in lijnrechten strijd was in art. 10 van hooffïst. IV van het Reglement van 1810 en in art. 37 van het Reglement van 1859 bepaald, dat in sommige gevallen de 12 Kerkeraadsleden, die tegelijk in de Kerkvoogdij zaten, niet mochten deelnemen aan de te nemen l)esluiten. Er stond toch: „In geval van geschillen bovengenoemd zullen diegenen zijner leden, welke zitting hebben in de Commissie, geen deel mogen nemen in deze raadplegingen." Hieruit volgt alzoo dat deze last op den Kerkeraad verstrekt was op een wijze, die opvolging van bepalingen, die anders voor den Kerkeraad als Bestuurscollege verplichtend waren, uitsloot. Maar vooral nog uit een ander punt bli]kt dit. En door de Kerkenorde van 1619 én door het Algemeen Reglement van 1816 is bepaald

komt is

als

het

licht aanwijsbaar,

5

^) lil

alle

Zie Rcril. op de Diac. art. 27 en Regl. Opz. en lucht overige gevallen is ieder verplicht te stemmen.

art.

IG, 17.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen