Uit de diepte - pagina 51

45 des levens den zijnen de wateren des eeuwigen levens zou verschaffen. In éen woord was de tijd in de woestijn een waarin zooals nooit tevoren en nimmer daarna eene tijd bijna onafgebroken onmiddellijke leiding en zorg door Israël van den Heere werd ondervonden. Eene Latijnsche overzetting leest hier: Ik zal ze in de eenzaamheid voeren. Dat moge naar de letter niet juist zijn de beteekenis komt daarin volkomen helder aan het licht. Dat was juist de bedoeling van dat zijn in de woestijn. Afgezonderd moest het worden, opdat het verleeren zou wat het in Egypte in zijn leven had opgenomen. Afgezonderd opdat het als een volk zich bewust zou worden van de hooge roeping, die de Heere er voor weggelegd had. Afgezonderd, opdat het straks de heerlijke erfenis zou betreden van het land, vloeiende van melk en honing. Afgezonderd, opdat het naar den Heere zou hooren zonder dat anderen mededongen naar de liefde van zijn hart. En of dan niet ook diezelfde woestijn de getuige geweest is van zoo menige kastijding van zoo menige uitgieting van toorn en betooning van gramschap ? Gewis, hoe zou het kunnen ontkend zonder der waarheid tekort te doen ? Doch dit alleen geschied, doordien Israël telkens afweek van den is Heere, om zijn Woord en inzettingen zich niet bekommerde en aldus zelf de roede aan zijn God in handen gaf om te kastijden. Grondtoon van 's Heeren doen was en bleef door alles heen een bij zich halen van zijn zoon Israël om dien onder zijne bijzondere hoede te nemen. In dat licht nu dit woord des Heeren beziende, merken wij dan niet, hoe klaar daarin de geestelijke leidingen Gods worden afgespiegeld Wat bij Israël samenhing met verandering van plaats, is voor het geestelijk Israël verandering van toestand vooral. In de woestijn komt het ook in elk opzicht evenals het volk, dat uit Egypte is getogen naar het beloofde land. Afgezonderd wordt het van de Egyptenaren en Moabieten, van de Amorieten en Edomieten van alle eeuw. Vaak geschiedt dit op vrij wat pijnlijker wijs nog dan het toen verging. Daar althans werkten de banden des bloeds nog meê bij het trekken van de grenslijnen maar op den levensweg daarna is die afzondering altijd pijnlijker geworden, doordien tot in het bloed toe het doortrok en in de geslachten scheuren maakte en insneed in de volken. De Heere, als Hij komt, brengt niet den vrede, maar het zwaard, en telkens waakt de aloude vijandschap weer op, die gezet is tusschen het zaad der vrouw en de slang. Dat is niet te myden geweest in welken tijd van refortijn

,

,

,

;

!

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen