Uit de diepte - pagina 552

546

doen aanschouwen het goede zijner uitverkoren, en opdat we ons nog mogen beroemen in zijn naam, met zijn erfdeel. Hoort, wat Ruth zeide: »Val mij niet tegen, dat ik u zou verlaten, om van achter u weder te keeren. Weersta mij toch want ik kan u niet loslaten, noch niet in deze mijne begeerte uw volk, noch uw God. Houd mij toch niet tegen in deze zaak ; want dit is mgn leve n." o, Denkt eens aan Ithaï, den Gethiet. Toen David vluchtte voor Absalom, uit Jeruzalem, barrevoets, toen kwam daar ook Ithaï, de Gethiet. En David zeide tot hem: » Waarom zoudt gij ook met ons gaan? Keer weder en blijf bij den koning; want gy zijt vreemd, en ook zult gy weder vertrekken naar uwe plaats. Gisteren zyt gij gekomen, en heden zou ik u met ons omvoeren, om te gaan ? Zoo i k toch gaan moet, waarheen ik gaan kan, keer weder en breng uwe weldadigheid en trouw zij met u." Maar broederen wederom Ithaï antwoordde den koning en zeide » Zoo waarachtig als de Heere leeft en mijn heer de koning leeft: in de plaats, waar mijn heer de koning zal zijn, hetzy ten doode, hetzij ten leven, daar zal uw knecht voorzeker ook zijn!" Dat was diezelfde keuze als van Ruth. En denkt aan Christus zelf. Toen velen Hem verlieten, zeide Hij tot de twaalve: »Wilt gijlieden ook » Heere! tot wien zullen niet weggaan?" En het antwoord was Gy hebt de woorden des eeuwigen levens en wij heengaan wij hebben geloofd en bekend, dat Gij zijt de Christus, de Zoon des levenden Gods." Zóo was het hier ook bij Ruth. »Val mij niet tegen, dat ik u zou verlaten, om van achter u weder te keeren want waar gij zult heengaan, zal ik ook heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten; uw volk is mijn volk, en uw God mijn God." Ja, dat was de zaak. Naomi had gezegd: »Zie, uwe zwagerin is wedergekeerd tot haar volk en tot hare goden." Maar hier gevoelt Ruth, dat het volk der Moabieteu, hoewel zij er van nature uit gesproten is, niet meer haar Welzalig, wie hier iets van gevoelen mag, dat hij, volk is hoewel uit de wereld en in de wereld, toch door genade niet meer van de wereld is. Hier gevoelde Ruth klaar, en ze sprak het ongekunsteld uit, dat het volk, hetwelk haar van nature vreemd was, baar volk geworden was. o. Zij ging het land en volk der Moabieten verlaten. Maar ze behoefde er haar hart niet achter te laten; want door genade was het niet meer haar land en haar volk. Ze ging met Naomi naar een land en volk, dat haar van nature vreemd was maar door genade was het haar land en volk geworden. moest ze met haar kon ze niet van Naomi aflaten. ;

;

:

:

;

;

;

Daarom

Daarom

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen