Uit de diepte - pagina 662

, ;

656 er zga ook meer terughoudende karakters, die, moedeloosheid en troosteloosheid overvallen, dan maar liever geheel op zichzelven blijven, en de samenkomsten der broederen eer schuwen dan zoeken, hoewel ze er bij behooren. Er komt dan eene stugheid in de ziel; eigenlijk zulk een wantrouwen in God zulk een opgeven van de hope zóo sterk, dat men maar liefst niet herinnerd wordt aan een

Maar

door

;

beter eertijds. Dat is echter zoo buiten den

een

schadelijke

weg.

Want men

stelt zich

Dat deed Thomas hier ook. Daarom moest hij ook missen, wat de andere discipelen deelachtig werden: de heerlijke openbaring van Jezus aan den avond van den dag der opstanding. Wij hebben altyd zoo noodig, dat wij in den weg mogen zijn; want wat hebben we buiten den weg anders te wachten, dan dat wij met de roede bezocht worden? Omdat Thomas niet tegenwoordig geweest was aan den avond van dien dag, en zich door moedeloosheid had laten vervoeren, om zelfs de gemeenschap met het volk des Heeren op te geven, daarom moest hij nog een volle week in

weg

het duister gaan. eens, wat dan de gevolgen zijn van zulk een vertoestand. Misschien zgn de andere discipelen nog

Merkt maar keerden

vol moed

naar hem toegegaan, om hem de blijde boodschap Al had hij zich dan afgezonderd, ze konden hem nu toch den buit mededeelen. Want wanneer onze zielen waarlijk van den Heere gezegend worden, dan worden wij gemakkelyk, ook tegenover degenen, die niet mede uitgetogen zyn, gelijk David zeide: » Gelijk het deel dergenen is, die in den strijd mede afgetogen zijn, alzoo zal ook het deel dergenen zyn, die bij het gereedschap gebleven zyn; zij zullen gelijkelijk te brengen.

deelen."

Zóo dachten ook de discipelen er over. Nu zouden ze Thomas eens gaan opbeuren en zyn neergeslagen gemoed verkwikken. Want dat heil, dat hun geopenbaard was, was ook voor hem. Zóo wordt dan het volk des Heeren gelijkvormig gemaakt aan Hem, die mildelgk geeft en niet verwijt. »WiJ hebben den Heere gezien !" zoo roepen ze Thomas toe. slecht bij Thomas. De bedoeling was kostelijk: hem deelgenoot te maken van hunne blydschap. Maar wat werden ze teleurgesteld; wat werden ze geslagen in hun hart Thomas was verre van ontvankelijk voor de goede boodschap, die ze hem brachten. Zijn hart was er op verre na niet voor ontsloten. Merkt hier eens, hoe duur het ons kan te staan komen wanneer wij u i t den geordineerden weg gaan. Dan kan 't ge-

Maar,

o,

wat

viel

dit

zijner medediscipelen

!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen