Het keerpunt in de jongste geschiedenis van kerk en staat - pagina 122

HET PLAN DE CAMPAGNE.

104

wilde de Gemeente eerst door de Attestenkwestie in rep en roer brengen,

men

om, zoo de Beheerskwestie aan haar oordeel onderworpen werd, des der van de overwinning te

om het

dwang van den Kerkeraad af

opgelegden

den

eerste

lid

Deze taktiek heette „het

zijn.

van het tweede voorstel

luidde,

't

wenden", gelijk het

Spreekt vanzelf, dat tegenover

non possurmis des Kerkeraads het non posstcmus der Synode

komen

te

Geen bestuur mag

staan.

zich laten dwingen,

overtuiging in van gedragslijn te veranderen

gehoorzaamheid aan verschuldigd

er

te

wat Gij

houd,

meê

er

in

om

Omdat

zijn.

zeker-

te

uiterste beproeven,

overeenstemming

om

zelve zou

tegen eigen

de conscientie van hen, die

Gods Woord

niet voor

iJc

acht,

moet ik daarom mijne

eigene conscientie verkrachten en u over mijn geweten laten heerschen

„God

heeft mij geopenbaard,

tvorden,

zoo!... Welnu, als God mij openbaart, dat

dan

?

worden,'' zeide eeiis

weduwe tegen eenen weduwnaar,

eene trouwlustige

„Zoo,

myn man moet

dat gy

mv man

zal ïk

gij

mijne vrouw moet

worden," dat was het juiste antwoord van den

aangesproken man. In gelijken zin had ook de Synode en kon

zij

zij,

evenmin

als eenig

verschilpunten treden, die

haven had naar eigen

Gods Woord

naar

naar Gods waarbij

Woord

men

is

antwoorden, maar als Synode mocht

ander bestuur, in onderhandeling over de

niet volgens de Reglementen, die

inzicht, wilde opgelost zien.

De Kerk

zijn.

Eene klagende

zijn.

zij

te

hand-

De Reglementen moeten

gaat uit van de veronderstelling dat partij toe te laten tot

zij

eene discussie,

de Reglementen geschorst worden, die het noodige omtrent het ge-

maken wat Gods Woord

schilpunt bevatten, ten einde uit te

dat

te

eenvoudig met alle Bestuur gegekt.

maker aan het „Gereformeerde Congres", derd, dezelfde

voorwaarde met betrekking

En

in dezen zegt,

toen nu onlangs Dr. Hoede-

als eene vrijmetselaarsloge vergatot zijne

bezwaren

stelde,

werd

—

en zeer terecht

als

kenmerk van Gereforraeerdheid uitgebazuind beroep op Gods Woord

!

—

afgewezen.

Al

hij

het tegenwoordige, in zulke gevallen is

niets anders dan bedriegelijke gereformeerdheid.

Men

beproefde

maken, en daar tevens

gezorgd

de

Synode

dit niet

worden, dat

woordelijkheid daarvan

tot

machine van des Kerkeraads geweten

gelukken zou bij

—

men dacht aan

alles

—

Synode gedoogde dat de is

van hun

te

zoo moest

eventuëele botsing en scheuring de verant-

nederkwam op de Hoogere Kerkbesturen. Het

de commissie of de kerkeraad wilde geene scheur, onder conditie

dat

,

conscientie

—

zij

zoo,

dat de

van de Amsterdamsche Kerkeraadsleden,

schriJcbeivind, allerlei scheuren

mocht maken.

De Hoogere

Kerkbesturen moesten de zondebokken worden in de oogen van de geloovige

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen