Uit de diepte - pagina 543

537 en b u i t e n de erve des Heeren te gaan, naar de heidenen, naar de goddelooze Moabieten, waar de Heere zijn dienst en volk niet had, waar Hij zijn heiligdom ciet had, waar de ordinantiën des Heeren, naar welke Hij gediend en gezocht wilde worden, niet gevonden werden, dat was een bedenkelijk stuk. Het is altijd zeer gevaarlijk, om uit den weg van Gods ordinantiën te loopen, opdat men het in het tijdelijke beter krijge. Een mensch mag zich dan wel onderzoeken, wat hem eigenlijk het meeste geldt de dieast en de gunst van God, of tijdelijk voordeel. In een weg, die minder voordeelig schijnt, kan de Heere overvloedig zegen geven, wanneer die weg naar Gods ordinantiën is. De Heere is echter in den regel niet gewoon, dien zegen vooraf te laten zien, dien Hij erop geven zal. Want Hij wil gezocht worden, niet om de tijdelijke zegening, maar om zijns zelfs wil, en zoo wil Hij, dat we zijne wegen zullen verkiezen uit kinderlyke gehoorzaamheid, en niet uit gewinzucht. Maar betoont de Heere het dan wel eens, dat zijns het goud en het zilver is en het vee op duizend bergen. Daarentegen kan men ook een weg inslaan, die van den Heere afwijkt, en dat wel op hope van tijdelijk voordeel. Maar het is daarom nog volstrekt niet gezegd, dat men het dan beter zal krijgen. Want dan kan de Heere wel eens maken, dat men bitter teleurgesteld wordt. Ook Elimelech is in dezen weg niet voorspoedig geweest. Er staat veelbeteekenend »Ze kwamen in de velden van Moab en bleven aldaar." Elimelech kwam in den eersten opslag in beter doen ; en dat zal hem bevallen zijn. Maar nu viel het hem ook des te gemakkelijker, daar maar te b 1 y v e n. Maar o, een oogenblikkelyke voorspoed, wanneer men dien verkrijgt met achterlating van Gods gebod, waarborgt niet voor de toekomst, heeft niet de belofte van bestendigheid in zich, en slaat dan soms door Gods bestel over in tegenheden, die men niet verwacht had. Elimelech stierf daar in dat vreemde land, verwijderd van den dienst en het volk van God. Hij mocht dat land niet weerzien, waaruit hij uitgegaan was. Het was wat voor een Israëliet, om den geest te moeten geven en begraven te moeten worden buiten de landpale van de erve des Heeren. Maar hoe ging het met zijn huis? Als het met zijn geslacht nu nog maar goed ging! Immers, de natuurlijke mensch, onder den invloed van den revolutiegeest, rekent bloot met de menschen als eenlingen. Maar de Heere rekende vanouds met geslachten. En zoo leerde zijn volk

gewezen,

:

daarna

:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen