Uit de diepte - pagina 511

505

(moomeomai) (2 Cor. 6:3 en 8 20) in den zin van bespotten. Hier vinden wij blasphemie ''), een woord van eenigszins onzekeren oorsprong"). Het lasteren van den Geest kan ook niet te kennen geven een zondigen tegen beter weten, tegen de uitspraken van het geweten in. Wie is nooit schuldig geworden aan dat zoo groote kwaad? Wie zou dan kunnen behouden worden? Paulus wist dat het begeeren zonde was (Rom. 7 7), en toch betuigt hij (Gal, 5: 17): :>Het vleesch begeert tegen den geest." Een lasteraar is iemand, die tot zulk een staat van verharding gekomen is, dat hij tegen beter weten in, door haat gedreven, leugenen bedenken en verbreiden gaat, om eens anders eer weg te nemen, zijn goeden naam te bezwalken, hem in leed en verachting te storten, hem tegen te staan en te benadeelen. Wie nu alzoo staat tegenover den Heiligen Geest, moet als een afgesnedene worden beschouwd. God zelf zegt in zijn Woord, dat voor zulkeen alle hoop verloren is. Waarom dit juist ten opzichte van den Heiligen Geest? Immers er staat, dat alle lastering zal worden vergeven ook eenig woord, tegen den Zoon des menschen gesproken. »Isde Heilige Geest dan waardiger, dan meerder in het Goddelijke Wezen dan Vader en Zoon?" zoo zouden wij kunnen vragen, maar om er aanstonds »Neen!" op te laten volgen. Het Wezen Gods is éen. Die den Zoon eert, eert den Vader. Alzoo ook die den Zoon lastert, lastert den Drieëenigen God die lastering tegen den Geest is tevens tegen den Vader en den Zoon. De zwaarte der zonde kan dus daarin niet bestaan, dat men tegen een hooger wezen lastert, gelijk het onder menschen grooter kwaad zou worden geacht tegenover een koning of een onderdaan. Die dat meenen mogen wel bij Israël het woord gaan lezen, dat er al te verborgen op de Metzoetsooth geschreven staat: »Hoor Israël! de Heere uw God is een eenig Heer." Opmerkelijk heeft de Heere gezorgd in zijn Woord, dat wij niet tot die dwaling zouden vervallen. De doopformule luidt: 5>In den naam des Vaders, en des Zoons, en des Heiligen Geestes." De apostolische zegenbede is: 5>De genade onzes :

:

;

;

,

1)

Bij

de

classieken

in eenigszins

minder sterke beteekenis. Zoo

de moeders om niet tot de kinderen te zeggen, dat 's nachts de goden verschijnen in allerlei gedaanten, opdat zij niet tegelijk de goden blasphemeeren en de kinderen angstig maken. Plato zegt dus, dat de goden als spoken voor te stellen is de

waarschuwt Plato (de Rep.

II

381

e)

:

goden lasteren. 2) Het eerste deel waarschijnlijk van blapsis

phèmi zrr

ik zeg.

m

benadeeling, en

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen