Locus de Consummatione Saeculi - pagina 53

51

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

opgewerkt; 2.

die aangestippeld zijn,

de lijnen,

Met name moet

dit

moeten worden doorgetrokken.

ook ten opziclite van de kwestie van den tusschenstaat.

Status intermedms.

Dat

men

in onze kringen zoo sterk reageert tegen liet

tusschenstaat

tegen

is,

gelijk

Roomsche

de

we

denkbeeld van een

zagen, nawerking van de reactie der Reformatie

voorstelling van het vagevuur.

Toch dient

er

nadruk op

gelegd, dat al onze Belijdenisschriften en alle gereformeerde theologen feitelijk

ook

een tusschentoestand leeren,

al

vermijden

ze

het

hem met name

te

noemen. Immers: geen hunner ontkent het laatste oordeel, de wederkomst des Heeren, de wederopstanding des vleesches en ze belijden allen eenparig, dat deze niet onmiddellijk na den dood plaats hebben, maar in de consummatie saeculi. En daar na de meeste kinderen Gods reeds eeuwen van tevoren sterven,

zoo

blijkt

dat

daaruit,

zij

een

status

intermedius leeren,

ook

al

durven met ronde woorden te zeggen. Gods Woord evenwel aarzelt hierin nooit en alhoewel onze vaderen het zij

het niet

moeten wij het daarom toch onomwonden belijden. Het Nieuwe Testament immers onderscheidt zeer beslist de mors temporalis en de parousie als twee momenten, die uit elkaar liggen en hierin reeds is eo ipso de status intermedius gegeven. "Wij mogen daarom niet twijfelen, mogen niet voor dit feit de oogen sluiten, maar moeten, waar we beslist het vagevuur bestrijden, de bestrijding daarvan niet zoeken in een uitsluiting van den status intermedius, doch in het verwerpen van de verkeerde, onschriftuurlijke voorstelling van den werkelijk bestaanden status niet zoo duidelijk leerden,

intermedius.

Daartoe zij allereerst gewezen op het verschil, dat er bestaat tusschen degenen, die gestorven zijn ivór, en hen, die in den dood gingen na de hemelraart van Christus.

Indien men in de geloofsleer meer een concreet antwoord had zoeken te geven op de concrete vraag hoe is het gegaan met Abraham, Izak, Jakob, David, Salomo, Jesaja enz. na hun dood en met Paulus, Petrus e. a. na hun sterven? — dan zou men onmiddellijk tot een juister inzicht van den status intermedius zijn gekomen. De Luthersche kerk dorst hier meer te bestaan dan de gereformeerde. Zij gaf een antwoord. Doch dat antwoord was verkeerd en nu deinsden de gereformeerden voor de consequentiën van dat verkeerde antwoord terug. De Luthersche kerk toch antwoordde, dat Abraham, Izak, Jakob enz. in de Scheool tot hunne volken verzameld een kwijnend leven hebben geleid tot op het oogenblik, dat Christus in den Hades neerdaalde en hen eruit verloste {descensns ad tnfcros.) De gereformeerden bestreden dit gevoelen, deze opvatting van de :

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen