Locus de Consummatione Saeculi - pagina 80

78

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). het

h.

Spiritisme:

de

dat

weer op

leven

ipvxri^

hoewel van het lichaam gescheiden, toch

v. door kloppen op een tafel, zich openbaren en haar wil te kennen geven kan. Zelfs nam men daarbij het Hebreeuwsch te hulp en trachtte men aan te toonen uit Lev. 19 28, omdat ^p1 daar voorkomt zóó, dat men het moet opvatten als „cadaver"; dat men

in

dit

stoffelijke wijze, b.

:

eene Schriftuurlijke leer dreef. Doch deze plaats doelt op de gewoonte om zich als teeken van rouw over een gestorvene te kerven, insnijdingen te maken

De verkeerde uitlegging van dezen tekst berust op eene onvolvan het woord „nefesch". Het wil toch zeggen „iemands persoon" datgene, waardoor iemand zich aan ons als persoon, als mensch openbaart. En dit kan op tweeërlei manier geschieden n.l. aan ons gezichts- en tastorgaan en aan ons geestelijk leven. In het eerste geval beteekent „nefesch" dan niet lichaam, maar de levende persoon, zooals hij zich aan ons voordoet, zooin het lichaam.

kennis

ledige

;

hem waarnemen

cf. de uitdrukking „hij zal mijne ziel wegnemen" d. i. mijn aardsch levensbestaan. Dan gaat de „nefesch" dus weg bij den dood. Maar in het tweede geval, als ik let op eene waarneming met mijn geest; als ik „de ziel" neem, zooals ze door G-od wordt waargenomen en zij G-od waarneemt, dan beteekent „nefesch" ziel; cf. onze uitdrukking „die stad telt zooveel zielen" en ons woord „zielig." —

als wij

mijn persoon,

Be Roomsche

5.

voorstelling

van

het vagevuur.

is het gewoonte over het vagevuur te sprepure dwaasheid, eene onzinnigheid, zonder dat men vraagt naar

In onze Gereformeerde kringen

ken

als eene

die men er van Eoomsche zijde mee heeft. Deze voorstelling evenwel op in de Eoomsche "kerk evenals alle erroneuse voorstellingen der Roomsche dogmatiek niet maar zoo eens als eene rariteit. Integendeel, men zou zich moeten verbazen, als de leer van het vagevuur niet was opgekomen. Wanneer men buiten het Woord om redeneert over de dingen na den dood, moet zulk eene voorstelling wel opkomen. Zoo is dan ook feitelijk bij bijna

de

bedoeling,

kwam

;

alle heidensche

volken geschied.

Wie

indringt in de eschatologische voorstelling

van de meer ontwikkelde idololatrische systemen, vindt overal het denkbeeld gegeven aan de mogelijkheid van het bestaan eener loutering na den dood. En dit is de quintescens van heel de leer van het vagevuur. Ook in de Rabbinistische Eschatologie wordt datzelfde standpunt ingenomen. Het denkbeeld is bovendien niet eerst in later tijd opgekomen, maar bijna al

de groote

kerkvaders, ook

zelfde denkbeeld voor.

bij

ons in groote achting staande, stonden het in de litteratuur der christelijke kerk

Hoe ver men ook

men vindt er altijd de leering, dat de mensch, die immers in den van onvolkomenheid sterft, niet onvolkomen blijft, ook na den dood nog eene zekere xelsiwois kan ondergaan. doordringt,

staat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen