Locus de Consummatione Saeculi - pagina 339

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). niet

heid

meer afgaan. Toen gingen was en ivat niet.

de keizers als overheid zelf uitmaken,

iva.t

tvaar-

zien ive de gerechte straf van God over de kei-ken voor hare dwaling aanvaarden van de paganistische positie in het rijk van Gonstantijn. Reactie bleef evenwel niet uit. De bisschoppen van cle kerk van Christus te Rome kwamen in verzet. De kerk van Rome mocht zich in dien tijd op uitnemende bisschoppen beroemen. Daar nu de keizer in Byzantium zetelde, stond de bisschop van Rome ook niet onder hofinvloeden, was hij vrijer in zijn beweging en deels uit zin voor de waarheid, deels om aan het Westersche rijk zelfstandigheid te geven, hebben de bisschoppen terecht dit kwaad bestreden, door op den voorgrond te stellen, dat alleen aan de kerk het recht toekwam om uit te maken, wat waarheid was en wat niet. Maar, gelijk het

Hierin

bij het

meer gaat, was dit inzicht bij reactie geboren, de reactie zelf ging te ver. Toen ontstond het pogen van Rome om eigen macht in het zichtbare als eigen onafhankelijke macht te vestigen. Het was Rome niet alleen meer om de zaak der waarheid te doen, maar ook om het eigendom van kloosters en kerken. Geschillen ontstonden op

De hiërarchie breken

en de

't

punt van belastingen, asylrecht enz. het overwicht van de overheidsmacht

werd geboren om

kerk als „staat in den staat"

de bisschop van

te

vestigen.

Toen

dit gelukte,

te

werd

Rome

als Paus boven de overheid verheven. midden van al die worstelingen, de Christelijke kerk nog niet de behoefte gevoeld aan eene thetische en positieve behandeling van den Locus de Magistratu.

Evenwel had,

te

'

Werden

in de eerste periode de staatsinstellingen indifferent

de tweede periode beschouwde thetisch

men

zo als uit den booze.

beschouwd,

in

A^andaar bet anti-

karakter dat de behandeling dezer stof kenmerkte.

Summa

van Petrus Lombardus vinden we zoo quodlibeta over allerlei hem echter geen sprake van een Locus de Magistratu. Wanneer Thomas Aquinas in zijn „Summa" een uiteenzetting geeft van de In de

quaesties,

bij

beginselen der waarheid, die nog de wereld beheerscht, dan roert

Magistratu alleen daar even aan, waar

hij in

de autoriteit ter sprake brengt van leges divinae én leges

De 20^^^

eerste,

die

Caput van

deze het

4^

quaestie boek

den Locus de

humanae

als noodzakelijk gevoelde, is

zijner

hij

het hoofdstuk „de auctoritate legum",

Institutie

is

het

ofciviles.

Ca1v

ij

n.

Het

uitgangspunt voor dezen

wat later daarover in de Gi-ereform eerde Dogmatieken voorkomt, dan eene repetitie van dit „grundlegende" van Calvijns arbeid. Tegenover Calvijn optredend, heeft B e 1 1 a r m i n u s in zijn „de Controversiis", in het stuk de Pontifice Romano, Caput 5, deze quaestie behandeld, maar uitsluitend in rapport tot den Pontifex Romanus. Locus. Alles, is

niet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen