Locus de Consummatione Saeculi - pagina 236

234 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

worden tusschen de

hiërarchie, die

zich gesteld heeft als ecclesia represen-

ware, de eigenlijke kerk en tusschen de massa gedoopten, onder dat juk der kerk liggen. als de

tativa,

massa nu is geen kwestie van eenig anti-christelijk element, dan een sloven en zwoegen om zaligheid te krijgen.

die

Bij is

niets

Het droeg

moet

anti-chi-istelijke

niet

altijd

Van den beginne aan was

daar

Maar deze

dies alleen gezocht in de hiërarchie.

hetzelfde karakter.

die

er volstrekt

niets

anti-christelijks bij haar te bespeuren. Eei-st sedert Gregorius VII en volgende pausen, toen de hiërarchie zich als eene op zichzelf absolute macht in de wereld geponeerd heeft, treedt eigenlijk het hiërarchische op en sluipt

het

anti-christelijke

een

christelijk

element

binnen.

Eerst

toch

draagt de

hiërarchie

nog

bedoelende dan de voortplanting aan het Evangelie en de onderwerping der bekeerde, gedoopte volkeren aan Christus. Daarna vertoont zij een 'pseudo-christeUjk karakter van het oogenblik af, dat men aan de kerk zelf zaligmakende macht ging toekennen, zich dus voor den Christus in de plaats stelde en alle pogingen om zaligheid te erlangen karakter,

meer op Hem,

niet

niets

anders

maar op den thesaurus

ecclesiae richtte.

Toen immers

eene met genade toebedeelde en genade uitdeelende macht naast den Christus en dat wel met het kennelijk doel om Hem na te bootsen. En dit pseudo-christelijke karakter bleef zij aldus behouden, zoolang men zich nog altijd op de Schrift beriep. Antichristelijk werd het van het oogenblik af, dat er in de kerk enkelen opdoken, eerst als eenlingen, maar weldra geheele kringen en groepen, die de pseudo-christelijke hiërarchie op zij wierpen en weer naar den waren Christus grepen, weer tot Hem zelven gingen. Dat was het karakter der Reformatie: die geloovigen verwierpen de zaligmakende kerk, den „pseudochrist" om te grijpen naar den Zaligmaker, den echten Christus. Van toen trad de hiërarchie op als een redster:

af kreeg de

Roomsche

kerk, de pauselijke hiërarchie,

G-ods vervolgde en het op

Na

1648 evenwel,

dus

de

van

dat

eene de zonde nitdelgende,

hun dood

omdat ze deze kinderen

toelegde, een anti-christelijk karakter.

het jaar van den algemeenen godsdienstvrede, waarin

vervolgingen ophielden, heeft de pauselijke hiërarchie meer en meer anti-christelijk

karakter

losgelaten

en

is

ze weer in haar vroeger

psendo-christelijk karakter verzonken.

Daarom noemt onze Nederlandsche Confessie Rome dan ook maar eene vcdsche, eene pseudo-kerk.

niet een tegen'

kerk,

Deze uitdrukking kan dan ook nooit op de synodale hiërarchie worden toewijl deze zich nooit in het stuk van de zaligheid der ziel heeft gemengd, zich nooit als eenen pseudo-christus heeft opgeworpen, noch ooit het karakter aannam van zich in de plaats van Christus te stellen. Zij, die

gepast;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen