GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

De verflauwing der grenzen - pagina 37

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De verflauwing der grenzen - pagina 37

Rede bij de overdracht van het rectoraat aan de Vrije Universiteit op 20 october 1892

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

35

wegzonk

aanbidding. Juist tegenover dat mystiek poëtische

in

geldt het wat Herbart schreef: „Es muss der Begriff von Gott als

Vaier der Menschen festgehalten werden.

deii

theoretischer

Begriff

En daarom

Trost 142)."

menschen,

lieve

fluweel

ik

smaad onze eeuw veel gegeven, ze

veel

beminnelijke

met name

mis,

ik

zooveel oper

nog veel

het

zijn

de krachtige figuren, de groote

wie zal

zwakking

Hoe

zijn die starren,

Leiden, niet de ééne na de andere uitgedoofd.

in

Caprivi

sterft,

zijn

God

menschen, lieden die geen

mannen, de starren van eerste grootte.

is

in

is

M. H.,

meer dragen, maar u telkens aan fluweel denken doen.

Edoch, wat

Wie

niet,

boven haar voorgangster. Ook

zichten groot

Ein bloss

ohne Werth. Eine blosse Idee ohne

zoo nameloos

haar

heeft

'ist

Von Bismarck na hem optreden? bij

vergeleken

Als Gladstone

?

Helaas, de dynamische ver-

Epigonen hebben de dier epigonen verdringt zich een levenszatte schare, bij wie de onbezieldheid uit het doffe, matte oog spreekt. Zie maar hoe de verveHng u aanis

langer te loochenen.

niet

heroën vervangen.

grijnst;

En aan de voeten

hoe de zelfmoord lokt; hoe het getal der waanzinnigen En als ge u dan denkt, hoe die eeuw begonnen

zich steeds uitzet.

met den mensch op een voetstuk, hoog zoo als nooit, te plaatsen, en ze straks bij haar uitgang, den mensch zoo levensmoede achterlaat, treedt ze dan niet voor u, die eeuw, in het beeld van den knaap, die zijn blauwpurperen zeepbel, o, zoo glinsteis,

rend opbhes, tot

hij

weer saamkromp

tot

te sterk blies, en heel de prachtige zeepbel

één onooglijken drop?

Zulk een periode van geestelijke atrophie heeft Europa reeds twee malen gekend; eerst onder het Romeinsche Keizerrijk; en

nogmaals toen de Middeneeuwen ten einde liepen; maar toen heeft beide malen de Kerk van Chrishis den geraakte bij de hand gegrepen, en opgericht dat hij weer liep en de levensveer als in hem opsprong. Zoo rijst dan vanzelf de vraag: Zal de Kerk van Christus hiertoe ook nu weer in staat blijken ? En is er dan geen oorzaak voor klimmende bezorgdheid, als ge ziet

hoe het

juist die

Kerk van

Christus

is,

die,

door

dit ver-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1892

Abraham Kuyper Collection | 104 Pagina's

De verflauwing der grenzen - pagina 37

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1892

Abraham Kuyper Collection | 104 Pagina's