De verflauwing der grenzen - pagina 10
Rede bij de overdracht van het rectoraat aan de Vrije Universiteit op 20 october 1892
;
8
aan wat
wei'd^
d.
de
aan
i.
het
7nacht^
diadeem
der
eere
op het voorhoofd drukt en in den roes van een altoos doorgaand proces zichzel ven bedwelmt; die ;//ö(?/ wel uitkomen, waar Nietzsche uitkwam. In Nietzsche komt niet één enkel element ;
de oppervlakte,
naar
dat
wettige genealogie
niet bij
uit
de
is. Zou het onderwonden hebben,
praemissen van Schelling en Hegel gegenereerd
dan
niet argeloos zijn, indien wij, die ons
den naam des Heeren te belijden, op zoo ontzettend teeken des tijds geen acht sloegen, en niet opmerkten, hoe de ont-
knooping
al
naderbij
komt? Onze
gevoerd. Een pijlschot
de verte
uit
moet thans
strijd
principieel
Voor
meer.
treft niet
het
spelend schermutselen onzer apologeten snijdt de tegenstelling tusschen den grondtoon der Christelijke religie en den grond-
toon onzer eeuw te diep
van
het
snelle
pantheïstisch
afloop
Christenheid,
sparen
tegen
in
het leven
dit
Wordt de werking
dan moet er een zeer Vandaar de roeping der
gif niet gestuit,
der wateren
om,
in.
komen. de hoogere denkwereld vooral, zonder kwaad op te treden. En al biedt nu een in
ga spreken, geen ruimte voor dit pleit in al zijn omvang, toch wraakt ge daarom mijn pogen niet, zoo ik althans op ééne der vele werkingen van dit gif uw aandacht ga vestigen ik bedoel op de duidelijke neiging die alle Pantheïsme, en zoo ook de pantheïstische stemming van onzen tijd verraadt, om op elk gebied des levens de grenslijnen steeds meer te doen verflanwen^ en niet te rusten, rede,
als ik
thans
voor u
uit
;
eer
ze, in
onze voorstelling althans,
zijn
uitgewischt.
Met een Hebreeuwsch woord draagt God in de Heilige Schrift het praedicaat van Hammabdïl^ omdat Hij het is, die eerst tusschen Zichzelven en het creatuur, en diensvolgens over heel het erf van het creatuurlij ke, lijnen trok. Lijnen van ordinantie lijnen
van begrenzing
lijnen
;
van onderscheiding
scheiding; lijnen van tegenstelling
nu het Pantheïsme
te
doen verbleeken.
het nog, maar geen scheiding blijft
de
Christen
deze
tooverspreuk
de
hoogste
Juist
14).
15).
inzet
mag En
zijn.
hiermee nu
op het spel
Verjlawwing der grenzen eene
lijnen
0;^ö'^;'scheiding
ooit reëel
wijl
;
is
van
deze lijnen poogt "Ev
kent
y.«i ttccp
voor den
gezet, scheen mij
opzettelijke
bespreking
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1892
Abraham Kuyper Collection | 104 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1892
Abraham Kuyper Collection | 104 Pagina's