E voto Dordraceno - pagina 106

ZONDAG

94

Nu

HOOFDSTUK

V.

intusschen de zaak zoo, dat de zonde niet

staat

van dezen of genen persoon, maar als één geheel uit

is.

iets

moederzonde vast en organisch geheel, en

is

dit

particuliers

zonde komt met een levenden vezel aan die er door gevoed. Alle zonde is en vormt dus één organisch geheel der zonde zit niet in één mensch,

Adam

en

is

er niet. Alle

zit

ons geslacht als zoodanig.

ligt in

iets

gemeenschappelijks van ons geslacht

Aparte menschelijke zonde

de moederzonde van

maar

lil.

De

schuldige

is

dus niet de ééne

enkele afzonderlijke mensch, maar de schuldige tegenover God is onze menschelijke natuur als zoodanig, ons geslacht als een geheel, en die van

den enkelen mensch voorzooverre deze met dit geheel in levend contact De schuld ligt dus in onze menschelijke natuur. Ons geslacht is

staan.

de overtreder. En daarom moet dan ook één die voor

dit

worden gedragen. Zoo Met een engel ware

De

in

onze menschelijke natuur, door

geslacht kon opkomen, de schuld worden geboet en de straf alleen verkrijgt de gerechtigheid hier

dus niets

Gods haar

eisch.

uit te richten.

engelen die staande bleven hebben niet de minste gemeenschap van

schuld aan

's

menschen schuld.

Zij

zijn

staande gebleven toen hun mede-

En ook daarvan

hun natuur niet onze natuur. Ze zijn andere wezens dan wij, menschen, zijn. Ze hebben een ander leven. Ze zijn principieel van ons, menschen, afgescheiden. Tusschen een mensch en een engel heeft God de Heere een scherpe grenslijn getrokken. En hoezeer ook pantheïstische sentimentaliteit van een verengelen van menschen gebazeld heeft, zoo leert Gods Woord ons toch, en daar blijve het bij, dat zulk een overgang volstrekt ondenkbaar is. engelen voor eeuwig vielen.

afgezien

is

Engel wordt een mensch nooit. En waar nu alzoo de overgang

in de natuur van mensch en van engel gemeenschap van schuld, en kan er dus ook geen sprake van gemeenschap in overneming van de straffe zijn. engelen" redding ware te vinden Heel dit denkbeeld, alsof er bij moet dus weggeworpen. De straffe onzer zonde is een straffe van ziel

ontbreekt, moet ook ontbreken

,,

En reeds het feit, dat de engelen geen lichaam bezitten, maar onlichamelijke geesten zijn, maakt, dat zij ook uit dien hoofde, des menschen straf nooit dragen konden. Vanwege de gerechtigheid Gods is en blijft het derhalve, dat overmits en lichaam beide.

de schuld

in

onze natuur en ons geslacht

rust,

ook onze natuur en ons

geslacht moet boeten en straf lijden, en dus de vraag of eenig wezen

al

dan niet die boete en die straf zou kunnen overnemen, allereerst hangt aan deze andere, of zulk een wezen zelf onze natuur bezit, behoort tot ons geslacht, en in die natuur voor dat geslacht kan opkomen.

Zoo neen, dan kan

hij

ook geen verlossend middelaar wezen. Zoo wel,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen