E voto Dordraceno : toelichting op den Heidelbergschen Catechismus - pagina 536

538

XXXIV5. hoofdstuk

ZOND.

dan

het

Is

te

veel,

dan

het

is

V.

metterdaad het

te sterk gezegd, dat

Pelagianisme niets dan een verfijnde vorm van creatuurvergoding en

«

af-

was; en dat het Arminianisme, dat ook nu het hoofd, tot onder

goderij

vrome Christenen, weer zoo machtig van het eerste Gebod

opsteekt, even ver

Bethel en

ligt als

Dan

van de vervulling

geestelijk verwijderd lagen

van den dienst des Heeren op Sion.

Onze Gereformeerde kerken mogen dus wel nauwkeurig hooge

de

ze

om

eere

juist

dit eerste

bij

Gebod de wacht

toezien, dat

te

zich niet ontrooven laten; en al wie zich den Gereformeerden eigent,

mag

bezig te

altijd

maar

we óók met

we mogen

Zeker

zijn.

ringer schatten,

5 dat

wel aan gewennen,

er zich

wakker het oog open houden voor

de zonde tegen

Het

is

om

dit eerste

<^

onze

schelijke natuur.

de

alleen

steeds

de listige vormen, waarin

al

Gebod zich voordoet.

Een teeder punt, en dat

alle valsche Christusvereering.

mag

toch niet geheel onbesproken

ook

maar nog

deze zelfde reden, dat onze vaderen zich zoo beslist gesteld

hebben ook tegen

bidt

bijna

en over het eerste gebod

volstrekt niet als over een verouderd gebod heenstappen,

helder en

toe-

de overige geboden daarom niet ge-

het begin beginnen,

bij

naam

om juist met dit eerste Gebod

onze eere als Gereformeerde Christenen,

dit juist is

Wet

de

betrekken,

blijven.

Met heel de Christenheid aan-

den Middelaar, maar in dien Middelaar niet de men-

ziel

Voorwerp van onze aanbidding, mag ook

Godheid,

nauwe vereeniging

en

dus zijne Goddelijke natuur

nu wel

dier beide

niet belet, dat

in

den Christus

zijn. Iets

wat

bij

soms de namen

wisseld worden. Hierin gaat de Schrift zelve ons voor.

Maar voor onze

de

verziel,

voor ons zelfbesef mag in de Christus aanbidding de aanbidding toch nooit naar het creatuurlijke in den Middelaar uitgaan,

wat Thomas aanbad, toen

hij

maar

alleen en uitsluitend naar

„Mijn Heere en mijn God!" Van-

uitriep:

daar dat de Christus zelf ons gedurig toeriep, dat

maar

de eere van Dien, die

te zijn, niet

van den wil ^

om

hem gezonden had

zijns Vaders.

Drievuldig Wezen, aanbidden

we met

eering door ons over

was, op wat vleesch

en

hij

;

als de

niet zijn eere zocht

zoeken in het doen

Tweede Persoon

gelijke vereering als

maar

nooit

worden gebracht op wat

aannam

;

zijn spijze te

De Zone Gods,

en den Heiligen Geest aanbidden

^

maar

zijn wil te doen,

hij

en verklaarde gekomen

mag in

Nu mag

name de jongere ontwikkeling

we den Vader

deze aanbiddende ver-

den Christus menschelijk

uit het creatuur, op hetgeen hij

bloed van Maria.

in het

dankte aan het

intusschen niet ontkend, dat

met

der Christelijke belijdenis, gelijk ze door

ras gedreven wordt, geheel de religie zoo uitsluitend

het

Anglo-saxische

tot

het werk der verlossing van zondaren bepaalt, dat

men

bijna altoos

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen