E voto Dordraceno - pagina 153

ZONDAG

VII.

HOOFDSTUK

IV.

141

van één gezin hebben in jonger jaren thuis aan één tafel gezeten en naar den aard hunner jeugd saam hun eigen manier van leven en denken gehad. Maar sinds zijn ze opgegroeid, gehuwd, in allerlei onderscheiden levensbetrekking gekomen, en heeft elk hunner de denkbeelden der jeugd, waarover ze het saam eens waren, op eigen manier, de één zuiverder, de andere min zuiver ontwikkeld. Maar wat zoudt ge nu zeggen van den onnoozele, die op later tijd deze broeders en zusters ontmoetende, hun den voorslag deed,

om

terug te keeren naar de denkbeelden van hun kinder-

waarin ze het

leeftijd,

eertijds eens

Dit zou immers niet kunnen!

waren.

En daarom kan

ook

dit

hier niet.

Hier

toch zou het neerkomen op een wegscheuren uit ons geschiedboek van

de geschiedenis van

vijftien

eeuwen. Dit zou,

voudig toe leiden, dat dezelfde

strijd

van

stel

dat het kon, er een-

opnieuw begon, en dat

eertijds

dezelfde breuke zich nu nog scherper openbaarde.

En

niet alleen dat zulk een

voorslag onhistorisch en doelloos

is,

maar

ook beleedigend voor onze martelaren en doet tekort aan de eere onzes Gods. Of waarvoor anders leden en stierven onze martelaren, dan juist voor hij

is

de belijdenis, die Rome's opvattijng van de heilige Geloofsartikelen behet

En wat houding zou

en de zuiverder uitlegging er van aanprijst?

strijdt,

dan hebben,

om

te

zeggen: Laat ons nu die bagatellen maar

assche begraven, v/ant eigenlijk toch stierven onze martelaren voor

dan

Neen,

hebben

En wat we

onze

geloofshelden

het laatste noemden,

omdat

Ethische voorstelling randt de eere onzes

boren

uit

Schrift

't

Gods

allerergste

is,

heel deze

Ze wierd toch ge-

aan.

de onware overtuiging, dat de kerk eigenlijk niet op de Heilige

maar op de traditioneele Belijdenis, en die traditioneele nu waande men in de Twaalf Artikelen gevonden te hebben.

Het stuk naar

niets.

rust,

Belijdenis

is,

de

beters aan ons verdiend.

iets

het

in

zelf,

men

dat

veilig

we

aan

gemeenlijk de Twaalf Geloofsartikelen noemen,

mag nemen,

geweest, en het verhaal,

alsof

nooit onder de oogen der Apostelen

de heilige Apostelen,

eer

ze

de wereld

ingingen, elk één artikel hadden opgesteld, en deze twaalf artikelen tot

de nu bekende Belijdenis hadden saamgevoegd,

is,

die het tegendeel bewijzen, verzonnen. Waarschijnlijk gelijk het

Toch

daar

ligt,

zelfs niet

is

de stukken

het Apostolicum

meer dan twaalfhonderd jaren oud.

verplicht ons dit volstrekt niet,

Geloofsbelijdenis" voortaan

blijkens

weg

te laten.

om de bijvoeging Want al ontvingen

„Apostolische

deze artikelen

pas zoo laat dien voltooiden vorm, waarin wij ze thans kennen, toch

de zaadkorrel waaruit deze artikelen

rijpten,

wel

terdege

reeds

in

is

de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen