De verflauwing der grenzen - pagina 31

29

werking

wat Schleiermacher uitspon, en naast hem veel Schelling met zijn schitterend gouddraad Het is het omgieten der vormen, het uitwisschen

van

gevaarlij l<er

nog-

borduurde. der

lijnen,

het hullen van de Christelijke essentie

een mo-

in

dern-philosophlsch gewaad. En hierbij nu ging de waarheid te loor. Niet alleen die objectieve waarheid, die in het erts

van onze

gebeiteld, maar ook die innerlijke waarheid waarmee op die belijdenis het Amen uit ons hart weerklinkt. Het werd al één spraakverwarring. Eén chaos van onheldere zwevendheden. En toen voleindde Schellinsf in deze mannen wat Kant met zijn „statutarische_Religion," begonnen had, door belijdenis staat

hun, gelijk Scholten het uitsprak, de kunst te inspireeren, om,

„nieuwe en vreemde denkbeelden onder oud-kerkelijke namen, als

de

uitspraken

der

aloude

rechtzinnigheid"

te

doen

uit-

venten 123).

Laat het nu

hierbii den drenkeling nagesprongen met het doel, om er hem uit te trekken maar dan is ook hun toch het tragisch lot overkomen, dat die drenkeling hen omklemd en in de diepte heeft neèrgetrokken, en dat niet zij den drenkeling hebben gered. in

zijn,

ikjieem het aan, dat ze

den philosophischen stroom

zijn

;

Waarlijk

ik

dweep met

Ritschl niet, maar, na de chaotische

hem ligt, is er in Ritschl's Van hem weet ge althans, dat hij met de oude metaphysica heeft gebroken. Maar toch, ook met Ritschl, dolen we al verder af. Letterlijk niet ééne grens woidd-bc

theologie,

die

achter

klaarheid toch verademing.

is

er,

die

op

nog onverzwakt en onverflauwd Vroomheid, ja, maar vooral vrije,

religieus gebied

oude spoor teekent. zeer vrije vroomheid moet het zijn, een vroomheid, zooals men die ten slotte ook in het dier meent te vinden. Want ja, met name bij onze huishouden acht meer dan één geleerde reeds heusche sporen van religie, een eerste begin van „vroomheid", ontdekt te hebben 124). Een bizariteit, die u bijna de vraag naar de lippen zou dringen, of het ook reeds uitgemaakt is, of ze onder de polytheïsten of monotheïsten^zijn te rangschikken. Een vraag voor wier beantwoording (wijl immers, de Islam nu uitgezonderd, monogamie zich liefst met monotheïsme verzelschapt) een spotter u allicht verwees naar de analogie van hun lagere het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen