In de schaduwe des doods - pagina 141

133 Hoeveel eeuwen was Amsterdam er nu al niet. Nog toont het niet het minste teeken van verval. Hoe ter wereld zou zulk een stad dan

wegkomen? Maar toch het allersterkst hebben we dat gevoel van heel onze aarde. Al lezen we toch in de Schrift van groote steden als Babyion en Ninevé, die met den grond zijn gelijk gemaakt; en al lezen we van het Heilige land, dat eens van melk en honig overvloeide, en toch ligt de plek, waar Babel eens stond, nu zoo dor en kaal is nog altoos onbewogen, en trekken naar het verdorde Palestina nog ooit

;

stroomen van pelgrims toe. Al weten we dus zeer goed, dat huizen eindelijk gesloopt worden, en steden verdwijnen kunnen, en zelfs stukken grond door aardbeving weg kunnen zinken, dt wereld zelve blijft toch altoos, zoo denken we, en wat ook verdwijne of wegga, de aarde zelve blijft die ze is. altoos

Tegen

algemeen en

dit

Schrift lijnrecht in,

menschelijk zij

besef

gaat

nu

echter de Heilige

zegt u, dat deze aarde niet blijft; dat heel

wereld eens veranderd wordt; dat eens zelfs de tijd uit zal hebben; en dat dan de voleinding der eeuwen komt. En dat hooren we dan aan. We laten het ons gezeggen. En wie deze

gelooft,

En

weerspreekt het wel niet. Maar toch het grijpt ons niet aan. we voortleven in het besef, alsof alle dingen blijven

steeds blijven

zullen gelijk ze

nu

zijn.

Vroeger was dat niet zoo. Zelfs zijn er tijden geweest, dat men vrij algemeen in het besef leefde, dat het einde der wereld nabij was. Op een jaar na rekende men dan uit, wanneer de wereld vergaan zou. En dit eenmaal voor vast aannemende, verkochten niet weinigen hun land en goed en maakten het geld op denkende dat ze er een volgend jaar, als de wereld verging, toch niets meer aan hadden. Maar juist doordien men dat „vergaan van de wereld" zoo telkens voorspeld had, en dat die voorspelling nooit uitkwam, hield men allengs op aan zulke voorzeggingen geloof te slaan. Al spoedig dreef men er den spot meê. En zoo kwam van lieverlee de voorstelling in zwang, alsof het eindeloos, aldoor, op aarde blijven zou zooals ;

het

nu

is.

Slechts

met de dat

;

het

kringen van Gods volk bleef men nog rekenen van de wederkomst des Heeren maar zonder regel veel invloed op aller besef en aller gedraging

enkele

in

stellige profetie

in

den

;

had.

En dit heeft geduurd, tot men de korst van deze aarde ging onderzoeken, en tot de wetenschap zich rekenschap ging geven van wat er in het hart der aarde voorviel. Toen toch altijd

geweest

zag is

men wat

voor ze

nu

zijn is;

oogen,

dat deze wereld lang niet

dat schrikkelijke omwentelingen en

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen