GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

In de schaduwe des doods - pagina 190

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In de schaduwe des doods - pagina 190

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

!

r70

OOK

GIJ

MOET STERVEN.

onze kleinen voorkomt, toont hiermee noch te kennen, noch zijn eigen hart te kennen.

Het tend

feit

zijn

omgeving

toch niet tegen te spreken, dat, hoe ontzetzij, niets zoo vluchtig en snel voorbijals juist de indruk, dien het sterven van een is

de dood ook

gaande is, der onzen en het zien van een lijk maakt. Een oogenblik wordt men ontroerd men komt bijeen en treurt; men draagt zijn doode uit naar het graf; en dan rouwt men; maar reeds lang voor de rouwtijd uit heeft het leven zijn gewonen gang hernomen, en geis, beurt het maar al te vaak, dat er schier geen woord meer over den doode gesproken wordt. ;

Soms is dit anders. Er zijn sterfgevallen, waarmee zoo ontzettend veel ten grave ging, en die zoo grooten omkeer in heel het leven van de achterblijvenden tengevolge hadden, dat nog langeji tijd heel de levensexistentie aan het verscheiden van wie heenging herinneren blijft. Maar toch, ook dan is het nog altoos meer de liefde of de nood die nawerkt, en ook dit heeft met het toepassen van de vergankelijkheid op omzelvdi niets gemeen.

David had hier ook hinder van. Door wat wisselvalligheden en doodsgevaren was deze Hoevelen waren er zoon van Isaï niet al henengegaan. niet gevallen door zijn zwaard en neergestort aan zijn zijde! Hoe had hij niet telkens in doodsgevaar verkeerd! Hoe was niet keer op keer de donkere slagschaduw van den dood reeds over hem getrokken En toch kon David zich maar niet genoeg als een //vergankelijk creatuur" gevoelen. Hij wist wel, dat niemand den dood ontkomt. Hij ontkende volstrekt niet, dat ook zijn weg op het graf moest uitloopen. En zelfs dat hij op een zeer lang leven hoopte, komt nergens uit.

Maar wat eigen

hij

zielsbesef

miste,

wat

ontwaarde,

hij

niet sterk

was het

genoeg in zijn de innerlijke

besef,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's

In de schaduwe des doods - pagina 190

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's