In de schaduwe des doods - pagina 67

59 Ja,

men mag

zeggen,

dat

waarmee God de Heere ons

een

allerlei

aanmerkelijk deel van het doel^ krankheid toezendt, geheel teloor

gaat, zoo de rijke onderwijzing van het Woord over het ziekbed, slordigheid of door overgeestelijkheid niet tot haar recht komt.

uit

Sta daarom ook een oogenblik stil bij wat de Psalmist zegt van deuitputting van kracht, die den lijder door zoo menige krank-

snelle

heid overkomt.

Dan

David uit, onze bevalligheid als een mot. Of" want ook hiervan is de Heere God de bewerker, dan doet Hij onze bevalligheid als een mot wegsmelten. Vooral bij wie nog in de kracht zijns levens is, merkt ge dat. Dan was er eerst bloeiende, soms blozende gezondheid. Spieren, die het uit konden houden. Krachtige polsslag in het bloed. Een frisch en bezield uiterlijk. Een oog, dat door zijn glinstering u toesprak. Maar nauwlijks begon de kiem der ziekte zich te ontwikkelen en zette het kwaad door, of die kracht brak, die spieren werden slap, dat oog doffer, zwakker de stem, en al wat nog voor kort bezielde en u toesprak, is plotseling verdwenen. Als ge bij het ziekbed komt, en ge hebt den overgang niet van dag tot dag meegemaakt, dan herkent ge den lijder ternauwernood. Zoo is alles veranderd. Men zegt wel eens versmolten als sneeuw voor de zon maar de Psalmist gebruikt een nog aangrijpender beeld. Zooals ge een mot vangt, en in de vingers stuk wrijft, zoodat ge ternauwernood merkt waar de mot blijft, zoo ook versmelt die bevalligheid en die manlijke kracht, die vóór de krankheid u zoo smelt, zoo roept

liever nog,

;

:

boeide.

Dan

leert

wie

lijdt

en wie

om

zijn

ziekbed staan,

hoe toch

alle

mensch ijdelheid is. In gewone dagen kennen we tweeërlei soort van menschen. Sterken en zwakken. En met die zwakken lijden we meê, omdat we zoo gevoelen, hoe zwaar hun elke nieuwe stap op den levensweg valt. Maar bij die sterken ontvangen we veeleer een indruk van kracht, alsof de gewone menscbelijke ijdelheid Jtun deel niet ware. Men lacht uit, als ze over iets klagen. En door dat gevoel van kracht en. dien spotlach verwend, gaan ze zichzelven maar al te licht inbeelden,, dat er voor hen minder oorzaak is, om elkea morgen en eiken avond hun welstand telkens opnieuw te begeeren van den God huns levens. Maar in de ziekenkamer heeft dit verschil uit. Dan is ook de sterke doodzwak gevrorden, en zelfs is het, of de-

ze

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen