Encyclopedie der Heilige Godgeleerdheid - pagina 72

,

Afd.

04

dat

50.

hij

,

Hfst.

2.

§ 41.

III.

mits met critiek

,

AUGUSTINUS.

neme van de doctrina

kennis

dialectiek, enz. (cap.

19

v. v.)

;

en

dat

6.

H. Schrift vaste regelen volge, waarvoor tiek in het is

om

,

derde boek aanbiedt.

de waarheid

Augustinus

laat

de

over

te

uit

dan

beste

mondeling

om

genti-

met name van de sterrekunde, de mathesis, de logica en

lium,

En op

hij zelf

bij

de uitlegging der

een korte hermeneu-

deze schets van wat noodig

de H. Schrift ordentelijk voort

in zijn vierde

om

wijze,

hij

te

brengen

boek een korte studie volgen

de gevonden waarheid schriftelijk en

prediken en te verdedigen. Zijn doel hiermede

een Christelijke Rhetorica te leveren (cap.

1);

is

niet

maar om, met

de regelen der rhetorica voor oogen, de vraag te beantwoorden,

hoe deze op zoo

heilige

delectare en flectere

materie moeten toegepast.

hem

is

Het docere

,

daarbij hoofdzaak (cap. 17), en hij ont-

lokt voor dit drieërlei streven den grondtoon, èn aan de eloquentia der

H. Schrift zelve

(cap.

6)

èn aan die der beroemdste kerkelijke

En moet ongetwijfeld het gebed voor dezen arbeid toerusten, toch maakt zulk bidden het nadenken en de oefening allerminst overbodig (cap. 16). Anders, zoo zegt hij, redenaars en schrijvers (cap. 21).

kan ook uw gebed bidt, weet

De

veilig

uw Vader,

dat

gij

al

,

om

eer gij

deze dingen behoeft."

encyclopaedische beteekenis van

ging van Augustinus

„want ook

achterwege blijven,

dit geschrift ligt

zich rekenschap te

dus

in

de po-

geven van de roeping

en de methode van den Theoloog. Beter philosoof dan philoloog,

meer systematicus dan exegeet, voelde hij zich gedrongen, om, nog wel niet de Theologie zelve, maar dan toch de Theologische studie in te denken, en haar het spoor te wijzen. hij

tot een

voor

zijn tijd helder inzicht in

Daardoor geraakte

de tegenstelling tusschen

de heilige en profane wetenschap, zonder daarom de waardij der laatste te

miskennen. Opzettelijk

zelfs

onderscheidt

hij

bij

de pro-

fane studie datgene wat de eert

,

en spreekt dan

hominum partim

uit

mensch waarneemt en wat hij zelf institudat hetgeen quod est secundum institutiones

superstitiosum

non

est,

partim superstitiosum

est." (Lib II c. 20).

Hij verlaat den algemeenen menschelijken bodem onzer kennis dus niet, maar zoekt er voor de Theologie een eigen

plaats.

Scherp

de

getrokken, waardoor hij de wetenschap en de kunst op theologisch terrein vaneen scheidt, en voor beide is

lijn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen