Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 82

;

82

LOCUS DE Providentia.

Zijn allerhoogste Wijsheid

blijft

houdt op

werken zooals

in het begin.

Die constante wil

de mX/»3: maar deze komen niet door stoornis als reparaties voor,

bij

maar aldus dat God dan zóó, dat Hij n.l.

Raad van

in Zijn

eeuwigheid nooit anders gewild heeft,

naar dien constanten wil zou gaan werken, dan zou

eerst

te werken, dan weer naar dezen zou werken. Er mag worden aan een defectus potestatis Dei, maar integendeel

ophouden naar dezen dus er

gedacht

nooit

abundantia potestatis Dei,

is

dan

doorgaan,

liet

abundantia,

van

spreken

had

Hij

dan

meer

er

wijl

afwijking,

w.

d.

maar

er

ingrijpen

Het

instinct

dus

is

niet

van de Voorzienigheid

we

de

Providentieele

beschouwen

door

Voorzienigheid rijst

echter,

door

een

als

als

een

optreedt,

Nuisdeviaag,

secundae

te

De werkingen van de natuurlijk mediate. De vraag

mediale.

zijn

werkingen bestaan kunnen zonder causae

we

De vraag

vragen, of er een nieuw subject optreedt.

te

Waar de mensch

secunda optreedt, kunnen

causa

maar

echter de verhouding

is

gebonden psychische leven hebben

het

in

mediate

niet

een

er

actie

causae

de

ook

of

Of

secundae.

Daarmede

de volgende paragr.).

(zie

immediate of

een

als

noodwendig,

materieel

dus

de plaats déze wil Gods.

tot dat leven niet toegelicht.

men van een causa secunda

spreekt of

een

als

beschouwen.

te

in

we

Nooit mogen

opzij gezet of verbroken

niets

neen, die constante wil houdt op en nu treedt

psychisch gebonden leven

altoos dien constanten wil

dat constante.

wordt

er

;

God

één, ondergaat die wijziging, dan blijkt

dan

is

als

z.

het best bepalen is

nu

of,

hoewel

in

het dier geen nieuw subject optreedt, toch de providentieele werkingen in het

wijl

niet,

gedacht

van

leven

instinctieve

er (als

dat

nieuw

een

dier

tusschenkomst

van

we

twee mogelijkheden gevoelen

mediate werkingen

niet

subject

of

zijn

kunnen en dan

causa sec. originat, maar instrumentaal

een instrument). aldus

:

wanneer

Het verschil tusschen die ik

een

paard

voor den

wagen laat loopen, waarin ik zit, dan gebruik ik het paard als causa secunda maar zeg „ik rijd". Rijd ik echter op een rijwiel, dan gebruik ik dat rijwiel maar daarbij is het mediate anders dan bij het paard (causa sec), wijl het rijwiel is instrument. Ik kan het paard wèl met de zweep slaan maar niet van

binnen

breng

ik

maar het paard

Om

spieren

zijn

is

begrip

zoo

te verstaan,

de

saam.

iets

beweging brengen, de raderen van het rijwiel Dus zijn de x\\m\óiét\Qn mediaal beide malen

een ander subject, het

Schrift

We

rijwiel

is

een instrument.

hoe de almogende en alomtegenw. kracht Gods het gansch

heelal in stand houdt,

Volgens

in

echter zelf in beweging.

moeten we het zieleleven van het dier nader beschouwen.

valt

moeten

de

ziel

niet

van het dier en van den mensch onder één

zeggen

:

de mensch heeft een

ziel

dergelijks; neen, de Schrift zegt, dat het psychisch leven

en het dier in

dier en

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen