Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 22

LOCUS DE PROVIDENTIA.

22

In deze verzen vinden we dus de zuivere grens tusschen de Creatio en de Providentia.

tweede punt, dat we

Het

II.

het droogste en doodste,

is

beidend

als

krijgt

men van

ware een

't

moet een eenheid vormen

:

„Loei".

wel

a.

ping b. c.

is

er

geen verband,

ontstaat geen Dogmatiek, die als vertakkingen zijn, organisch

men

de dagen van Petrus

in

Men

begrip.

had alleen zorg, dat men

zich met het verband niet

men de poging om de Dogmatiek histoHoe kwam men daartoe? 't Is niet zoo vreemd als het

de periode van de „loei" kreeg

risch te behandelen. klinkt,

maar

behan-

geen poging toe deed.

ja er zelfs

Na

behandelen hebben,

elk stuk apart te

Daarvan had men

vergat en alles uitvoerig bewees, terwijl

inliet,

om

Zóó

de dogmata moeten

Lombardus en Thomas van Aquino geen niets

te

die opvatting

Bij

stapel cahiers.

denzelfden wortel opspruitend.

uit

deze paragraaf nog

had men lang de gewoonte

is,

delen en daarom sprak

men

in

de vraag, welke plaats de Locus de Providentia

organisme der Dogmatiek inneemt.

in het geheele

Zooals

n.1.

:

't

Dogma

handelt

men

de

mensch

zijn

moest,

de mensch

dan

zoodanig raakt wel het wezenlijk bestand der dingen;

als

over den Mensch, dan moet onderscheiden

b.v.

wezen

in zijn

als

Beeld Gods (dus

in zijn deterioreering

zooals

:

hij

:

in

de schep-

uit

de zonde

door de zonde,

de reformatie, de opheffing van den mensch

om hem

doen omkomen.

te

Daarin

zit

vanzelf een historisch verloop.

Een

sterk voorbeeld hiervan zien

we in wat de Catech. zegt over de Drieëenheid, n.1. God heeft Zich in Zijn Woord geopenbaard als Vader, Zoon en H. Geest, dus is er te handelen van God den Vader en onze Schepping; van God den Zoon en onze Verlossing; van God den H. Geest en onze Heiligmaking. Dat is nu geen bespreking van het

wezen en van

dan kan van

er

heiligmaking,

verlossing krijgen 't

zin

we

Zelfde

het zijn en van het bestaan

geen sprake die

pas

èn heiligmaking

Gods

in en

op

op in

Waar nu

de ontheiliging volgt.

èn zonde en

verband met het wezen Gods gebracht worden

dadelijk een historisch element.

van de

geldt

gekomen zou

val voorts geen

zijn

Engelen, van de Ecclesia, die zonder val

maar een

koninkrijk

Gods zou geweest

onzen

in

zijn

zonder

;

Locus de Peccato, geen Dood, geen Opstanding, enz. Al

men

schijnt

het dus

bij

zetting

van de stukken der essentiëele waarheden, terstond een proces

het eerste hooren vreemd, dat

in

de Dogmatiek,

toch kan het historisch element niet gemist worden.

zonde tusschen gekomen, historische

want

zichzelf,

van verlossing, die pas na de zonde komt, noch

zijn

element

ook dan zou

ingekomen

zijn

;

En

er een proces

zelfs al

geweest

in

de uiteen-

ware zijn,

krijgt,

er

geen

zou dat

immers, de schepping was niet terstond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen