Ad Valvas 2006-2007 - pagina 440

PAGINA 6

S T U P E N T E N / R E C E N S I E

AD VALVAS 26 april 2007

De kandidaten voor de studentenraad

Stem op mij!

Dit jaar doen er maar twee partijen mee aan de verl<iezingen voor de universitaire studentenraad. De koplopers van de twee lijsten vertellen waarom ze kandidaat zijn. 'Wie niet stemt, verliest het recht om kritiek te spuien.' TEKST: DIRK DE HOOG FOTO'S: CHRISTIMN KROUWELS

> SRVU-fractie Rian Hagebeuk (23), vijfdejaars psychologie en kunstmatige intelligentie (rechts) Rolita Ramcharan (27), vierdejaars biomedische wetenschappen De naam is veranderd, maar het gezicht blijft hetzelfde. De progressieve studenten gaan dit jaar de verkiezingsstrijd in als SRVU-fractie, maar Rian Hagebeuk is opnieuw lijsttrekker: "Oorspronkelijk was onze kiesvereniging een samenwerking van twee organisaties, maar de vereniging progressieve studenten bestaat al een tijd niet meer. Dus leek het ons beter alleen nog de naam SRVU te voeren. De fractie werkt al een tijd nauw samen met onder meer het bestuur en het kamerbureau van de vakbond. Inhoudelijk hebben we als vereniging nog dezelfde standpunten", legt Hagebeuk uit. Zij was afgelopen jaar voorzitter van de universitaire studentenraad en wil dit jaar verder met een aantal klussen waar ze in de raad mee bezig is, maar wil niet opnieuw voorzitter worden. Mogelijk kandidaat voor die functie is Rolita Ramcharan, die tweede staat op de SRVU-lijst. De eerste man op de lijst staat op de zesde plaats. De kans dat hij gekozen wordt, is klein want de studentenraad telt negen zetels en de twee deelnemende partijen haalden vorig jaar allebei vier zetels. Een zetel ging naar Duo

Transparant dat dit jaar niet meer meedoet. "Op zich is het jammer dat er maar twee partijen zijn, want hoe meer lijsten, hoe meer studenten zich aangesproken voelen", vindt Hagebeuk. Maar het is volgens haar niet voor niets dat andere partijen weer snel verdwijnen. "Er staat geen organisatie achter dus die ene gekozen persoon zit moederziel alleen in de raad. Dat is heel moeilijk werken." Op de lijst van Duo Transparant stonden veel allochtone studenten. Van de tien procent stemmen die de partij vorig jaar kreeg, waren er veel afkomstig van allochtone studenten. Volgens Ramcharan is een aparte allochtonen partij niet nodig. "Ik zie geen verschillen tussen verschillende groepen studenten. We hebben allemaal dezelfde wensen en belangen. Als bestaande organisaties transparant zijn, vinden allochtonen vanzelf hun weg daar naartoe. Bij ons op de faculteit zitten ook allochtone studenten in allerlei bestuursorganen." Hagebeuk voegt daaraan toe dat al jaren zowel bij de SRVU als de Vuso/LSO allochtone studenten op verkiesbare plaatsen staan. Ramcharan is dit jaar voorzitter van de

'Wij hebben een wat bredere visie ^ studentenraad van de faculteit Aard- en Levenswetenschappen. "Ik wil in de universitaire raad omdat ik heb gemerkt dat je allerlei zaken niet op de faculteit kan regelen. Neem bijvoorbeeld de tentamenhal waar nogal wat dingen moeten verbeteren. Daar gaat de universiteit over." Ze heeft gekozen voor de SRVU-fractie omdat ze daar het meeste contact mee heeft gehad de afgelopen maanden. "Eerlijk gezegd heb ik niet over politieke verschillen tussen de verschillende lijsten nagedacht. De SRVU-mensen kwam ik gewoon regelmatig tegen in het Wis- en

Natuurkundegebouw." Hagebeuk zegt dat tussen de verschillende lijsten wel historische, culturele en accent verschillen bestaan, maar geen grote meningsverschillen. "Wij hebben vooral contacten met studenten die actief zijn op de VU zelf in allerlei organisaties. De Vuso/LSO heeft vooral een achterban bij de gezelligheidsverenigingen. En wij hebben een wat bredere visie. Daarom houden we ons ook bezig met zaken als milieu en duurzaamheid."

> Vuso/LSO-fractie Jan Willem Snoeker (20), derdejaars beleid, communicatie organisatie en rechten Sophie Haverkamp (22), tweedejaars bedrijfswetenschappen "Toen ik naar de universiteit ging, wilde ik me al inzetten voor studenten", vertelt Jan Willem Snoeker. "Daarom heb ik commissiewerk gedaan bij roeivereniging Skell en geholpen met de organisatie van de introductieweek voor eerstejaars aan de VU, de Ideeweek." Hij weet ook het nodige af van het werk van de universitaire studentenraad omdat een vriend van hem dit jaar in de studentenraad van de UvA zit. "Probleem is vooral dat de raad zo onzichtbaar is. De meeste studenten weten helemaal niet wat er aan de orde komt en waar de studentenraad voor staat." Sophie Haverkamp kent de raad vooral via vrienden en vriendinnen op Lanx, niet vreemd want LS O staat voor Lanx Studenten Organisatie. "Ik vind medezeggenschap belangrijk. Daarom ga ik altijd stemmen als ik daar de kans voor krijg. Wie dat niet doet, verliest in mijn ogen een beetje het recht om kritiek te spuien." Een van de dingen waar ze zich voor wil inzetten, is een soepele overgang tussen bachelor en master. "Ik ben tegen het zonder pardon toepassen van de harde knip. Je moet kijken naar de persoonlijke omstandigheden van de student. Ik ben voor een meer individuele aanpak." Daar is Snoeker het volledig mee eens. "De universiteit is een fabriek geworden. Ik vind het belangrijk dat studenten zich ook

buiten hun studie kunnen ontplooien. Daarom is de slogan van de Vuso/LSO: 'studeren is meer dan met je neus in de boeken zitten'. Om dat mogelijk te maken, moet de universiteit meer maatwerk leveren." Daarmee wil hij niet pleiten voor pretpakketten. "Ik wil juist de academische kwaliteit van de universiteit bewaken. Het is een misvatting dat de Vuso/ LSO alleen maar opkomt voor de belangen van gezelligheidsverenigingen. Ik ben zelf van geen enkele vereniging lid." "Haverkamp wil ook af van het vooroordeel dat de ene partij links en de andere rechts is. "Ik weet wat de raad doet door wat ik hoor van medestudenten. Ik denk dat mensen vooral stemmen op kandidaten die ze kennen en in wie ze vertrouwen hebben. Daarom is het januner dat er nog maar twee lijsten zijn. Hoe meer er te kiezen valt, hoe beter. Als veel studenten gaan stemmen, geeft dat de studentenraad meer gewicht." Snoeker doet aan nog een verkiezing mee, namelijk die voor miss en mister student in de Week van de Amsterdamse Studenten van 7 tot 11 mei. "Ik doe daaraan mee om zoveel mogelijk aandacht

'Studenten moeten zich ook buiten hun studie ontplooien ^ voor de verkiezing van de studentenraad te trekken. Kijk, in Groningen staat echt de hele stad op zijn kop tijdens de verkiezingen op de universiteit. Hier in Amsterdam leeft het helemaal niet. Als we dan met de miss en mister verkiezing Odeon vol krijgen, kunnen we weer veel publiciteit voor de studentenraad maken. Ach, het is een beetje ludiek, maar het gaat wel over beauty én brains." _

Recensie

Als ik later groot ben, word ik ambtenaar H e t i d e e dat a n t r o p o l o g e n i n de bak o n b e m i d d e l b a a r bij de s o c i a l e d i e n s t t e r e c h t k o m e n , is n o g s t e e d s wijdverb r e i d . H e t boekje Gezocht antropoloog: tn/v laat z i e n dat h e t o n z i n i s . WELMOED VISSER Wat doen antropologen eigenlijk als ze zijn afgestudeerd? Daarover gaat het boekje Gezocht antropoloog m/v van Masja Cohen en Esther Sarphatie. Ze interviewden jonge antropologen over hun werk dat uiteenloopt van welzijnsambtenaar bij het stadsdeel Zuideramstel tot manager bij het Lloyd Hotel.

De beroemdste antropoloog uit het boek is Joris Luyendijk. Hij begon zijn studie antropologie met het idee dat hij naderhand toch wel bij de sociale dienst terecht zou komen, maar het liep anders. Na zijn succesvolle boek Een goede man slaat soms zijn vrouw belde de Volkskrant of hij geen correspondent in de Arabische wereld wilde worden. Luyendijk denkt dat hij van zijn studie antropologie vooral de vaardigheid om te integreren in een volstrekt vreemde samenleving heeft opgepikt. Hij adviseert werkzoekende antropologen dan ook om die eigenschap te benadrukken als ze gaan solliciteren: "Antropologen hebben bewezen dat ze zich iets eigen kunnen maken dat ver van hen afstaat.

Dat maakt ze heel geschikt in een steeds veranderende wereld, waarin je je competenties ook steeds moet aanpassen." Opvallend veel van de antropologen m dit boek kwamen terecht in een baan als ambtenaar, bijvoorbeeld bij een van de Amsterdamse stadsdelen of bij de dienst persoonsgegevens van de stad. Een aantal mensen richtte zelf een bedrijfje op of ging werken voor een non-profitorganisatie. Het IS interessant om van anderen te lezen hoe hun carrière verloopt, maar het probleem van Gezocht: antropoloog m/v is dat het wel erg in het exemplarische blijft steken. Aan het eind van het boek proberen de auteurs een vaardighedenlijst te destilleren, maar

deze lijst is zo algemeen dat ze op bijna elke hoogopgeleide van toepassing kan zijn. Dat is misschien ook wel precies wat er aan de hand is met antropologen die de arbeidsmarkt opgaan: ze zijn redelijk algemeen inzetbaar op plekken waar ook een socioloog of een politicoloog zou kunnen werken. Maar dat hoeft natuurlijk geen enkele belemmering te zijn. Gezocht: antropoloog m/v is zeker mteressant voor antropologiestudenten of studenten van andere 'vage' studierichtingen om een beetje een beeld te krijgen van hun perspectieven op de arbeidsmarkt. Masja Cohen en Esther Sarphatie, Gezocht antropo loog m/v, Uitgeverij Aksant, 120 pagina's, € 15,-.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen